By 

Reizen is niet alleen maar leuk: 24 lange uren op weg naar Istanboel


Reizen is niet alleen maar lekker vakantie vieren. Er moet onderweg een hoop geregeld en uitgezocht worden. Hoe werkt het openbaar vervoer? Waar slapen we vannacht? Waar halen we cash vandaan? Dat hoort er allemaal bij. En zoals in het gewone, dagelijkse leven, hebben we op reis ook te maken met dagen dat het allemaal niet zo soepel verloopt. Zoals vandaag. We maken een helse autotocht naar Istanboel en eindigen midden in de nacht dakloos op straat. We kunnen alleen maar hopen dat deze dag zo snel mogelijk voorbij gaat.

Lift naar Istanboel

Chauffeur Francesco rijdt van Italië naar Istanboel en neemt onderweg lifters mee via BlaBlaCar. Hij krijgt veel goede beoordelingen. Wij stappen om half 1 ’s nachts in Belgrado in. Als alles meezit komen we rond 3 uur ’s middags aan in Istanboel. Tot onze schrik is Francesco in één keer doorgereden van Italië naar Belgrado en gaat hij nu zonder slaap verder naar de Turkse stad. Is dit wel een goed idee? We zitten midden op de snelweg, het regent hard en we kunnen geen kant op. We zullen de hele weg tegen Francesco moeten praten om hem alert en wakker te houden.
 
Turkije liften

Op het circuit

Onze Italiaanse chauffeur racet zich een weg tussen de langzamere auto’s door. Ik houd mijn hart vast telkens als we een auto met hoge snelheid naderen en er op het laatste moment langs slingeren. In mijn hoofd flitsen de krantenkoppen al voorbij: ‘Drie doden bij vreselijk ongeluk in Servië’. Dit kan zo niet langer. Patrick vraagt Francesco wat meer afstand te houden bij het inhalen, waarop Francesco ons verzekert: “Maak je geen zorgen. Ik kan heel goed rijden. In mijn vrije tijd zit ik vaak op het circuit.” Ik krijg bijna een flauwte en kan alleen maar hopen dat deze rit snel en veilig voorbij is.

Met het aanbreken van de dag lijkt Francesco kalmer te worden. Patrick en ik wisselen van plek. Nu is het mijn beurt om de snelheidsduivel wakker te houden. Ik vraag hem naar zijn huis, zijn ouders, zijn studie, zijn werk. Hij geeft vooral korte antwoorden en stelt geen wedervragen. Soms stel ik dezelfde vraag nog maar een keer.

Auto van zijn ouders

In Bulgarije pikken we nog twee passagiers op. Ik wist wel dat er halverwege iemand zou instappen, maar twee? Dat was niet de afspraak. Tsja, wat kun je doen? Inschikken maar. Het is flink proppen op de achterbank van de kleine Ford Fiësta. Zijn we er al bijna?
 
Turkije liften
 
Mijn benen zijn stijf, ik heb amper geslapen en ik zit al uren met beide billen op de gordelsluitingen. Auw! Mijn hart maakt een sprongetje als we de grens van Turkije naderen. Nu kan het nooit lang meer duren. Niets is minder waar. Bij de grensovergang blijkt dat Francesco in de auto van zijn ouders rijdt en een bewijs van goedkeuring moet laten zien aan de grensbewaking. Dat heeft hij niet. Bellen heeft geen zin, zijn vader heeft geen mobiele telefoon. Na twee uur bellen met familieleden en onderhandelen met de douane, mogen we eindelijk het land in. Halleluja!

Welkom in Istanboel

Aangekomen in Istanboel halen we opgelucht adem. We made it! Hier scheiden onze wegen. Vier uur later dan gepland komen Patrick en ik doodvermoeid en hongerig aan bij ons hostel. We hebben voor de aankomende vier nachten een privékamer in het oude centrum geboekt. Het is vier trappen omhoog naar de receptie. Er is niemand aanwezig. Een Australische backpacker verzekert ons dat de eigenaar Drowan zo wel zal komen. Al kletsend tikt de klok langzaam door. Patrick belt toch maar even, maar de telefoon rinkelt in de receptie waar wij staan. Twee uur later komt de beste man naar boven gesloft. Zonder excuses checkt hij ons in. We hebben online een aanbetaling gedaan en betalen ter plekke de rest van het bedrag: € 100,- in totaal.
 
Turkije liften

Andere kamer

De wallen hangen steeds dieper onder mijn ogen en mijn buik knort om eten. Drowan instrueert zijn neefje om ons naar de kamer te begeleiden. “Het is in een ander gebouw, niet zo ver hier vandaan.” Met onze zware tassen sjokken we 20 minuten achter de tiener aan. Hij spreekt geen Engels en kan ons niet uitleggen waar we naartoe gaan en waarom we niet gewoon in het hostel slapen. Ik kan niet meer. We komen aan bij een ander hostel, waar we in de receptie worden neergezet. Een stel oudere mannen discussieert wat in de hal. Niemand vertelt ons waar we aan toe zijn.

Spookhotel

Tot onze grote ergernis worden we wéér zonder uitleg naar een andere locatie gebracht. Mijn knieën trillen, ik kan amper nog een stap zetten. De tiener tilt mijn tas. We worden afgezet voor een donker hotel in een duister straatje. De deuren zitten op slot en er is niemand bij de receptie. Het bakje waar normaal foldertjes in staan is leeg. De telefoon ligt naast de hoorn en de vloer is in geen tijden aangeveegd. Dit hotel is buiten gebruik. Het oppervlak van onze kamer is net zo groot als het bed en de airco doet het niet. Ik krijg het al benauwd bij de gedachte dat we hier moeten slapen.

Twee minuten

Patrick belt eigenaar Drowan voor uitleg en zegt dat we hier niet willen slapen. We hebben een kamer in een hostel geboekt, niet een leegstaand hotel. Drowan belooft binnen een uur naar ons toe te komen om erover te praten. Wij gaan wat eten bij de kebabtent even verderop. De vriendelijke eigenaar helpt ons even de ellende te vergeten. Na 1,5 uur is hij er nog steeds niet. We bellen. “Ik ben er over 2 minuten!” Een kwartier later nog geen spoor van Drowan. Inmiddels is het half 12 ’s nacht en hebben we ruim 36 uur niet geslapen. We besluiten onze spullen te pakken en terug te lopen naar het hostel.
 
Turkije liften

De maat is vol

Natuurlijk is Drowan nergens te bekennen in het hostel. Hij heeft een louche mannetje gestuurd dat ons weer naar een ander hotel wil brengen. “Deze is echt nog beter.” We trappen er niet meer in. We willen in het hostel slapen of ons geld terug. Er valt niet te praten met de jongeman. Hij biedt ons als laatste optie om in zijn huis te komen slapen. Maar ook dat slaan we af. We willen Drowan spreken en ons geld terug. De jongen zegt dat ze ons geld al hebben uitgegeven aan het eerste hotel en dat we het niet meer terug kunnen krijgen. De maat is vol. Ik dreig de politie erbij te halen. Bij het woord alleen al krijgt de jonge een agressieve blik in zijn ogen, roept wat in het Turks en gaat er dan snel vandoor.

Dakloos in Istanboel

De vermoeidheid slaat toe. Ik barst in tranen uit. Ik wil alleen nog maar slapen. Patrick gaat terug het hostel in voor het WiFi signaal, zodat we nog snel een andere accommodatie kunnen zoeken. Intussen heeft mister Drowan eindelijk gelegenheid gevonden om zijn ontevreden gasten te woord te staan. “Waarom heb je niet eerder gebeld?” Is zijn enige verweer. We laten het erbij en krijgen na enige discussie toch ons geld terug. Het is half 1 ’s nachts en we zijn dakloos in Istanboel. Enige lichtpuntje; deze vreselijke dag is eindelijk voorbij.
 
Turkije liften

Warm welkom

We slenteren verdwaasd door de stad, op zoek naar WiFi signaal. In een zijstraat zie ik een lichtgevend bord: ‘Cheers Hostel‘. “Daar! Misschien hebben ze daar plek?” Roep ik verheugd. We worden vriendelijk ontvangen. En er is ook nog een privékamer beschikbaar! Ik heb zelden zo goed geslapen.

Genoten van dit artikel? Dan vind je dit ook leuk

1. 10 supertips voor een onvergetelijke stedentrip naar Istanbul
2. Van Istanbul naar Teheran zonder te vliegen
3. Iran: ze slachten een kip voor mij (en ik ben vegetariër)
4. Is het wel veilig? Waarom je juist nu naar Jordanië moet!
5. Stappenplan: zo bezoek je de Taj Mahal zonder toeristen

  • 18 August 2017
  • 6
Daisy
Over mij

Ontmoet Daisy, freelance reisjournalist, filmmaker en kookboekenauteur. Sommigen kennen haar als kliekjeskoningin, anderen als reisverslaafde of wereldverbeteraar. Daisy is niet in een hokje te stoppen. Ze reisde een jaar lang als reisreporter voor Expedia door Nederland, hield een TED-talk over voedselverspilling, schreef 2 kookboeken over minder verspillen en won de enige, echte vakprijs voor de reisjournalistiek met een artikel over haar verblijf bij de nomaden in Iran. Met deze website wil Daisy laten zien dat duurzaam leven, reizen en eten niet moeilijk is en juist heel waardevol en verrijkend is.

Dit vind je ook leuk!

Bangladesh hospitality
10 redenen waarom je vooral NIET op wereldreis moet gaan
February 19, 2022
India - All Day Every Daisy
Ik ben in India: de geluiden, kleuren, smaken en het ongemak
February 13, 2022
Family picture Maden Homestay Cambodia
Reizen maakt gelukkig, maar dan moet je wel weten hoe!
January 06, 2022
uitwisbaar notitieboek
Wow! Check deze notitieboeken waar geen boom voor is gesneuveld
July 23, 2021
wat te doen op vlieland
Wat te doen op Vlieland: 10x de leukste bezienswaardigheden en excursies
April 20, 2021
reis naar zuid-afrika
10 redenen om een reis naar Zuid-Afrika te maken
January 12, 2021
bucketlist afvinken
Bucketlist afvinken! Dit heb ik gedaan met mijn plannen uit 2016
November 04, 2020
duurzame winterkleding van protest
Klaar voor de kou met de duurzame winterkleding van Protest (+ 10% korting!)
October 12, 2020
Een weekend Friesland: ga naar Heerenveen!
August 06, 2020