Van rokende carnivoor tot reizende vegetariër (zonder verspilling)
Het is februari 2014. Diep van binnen ben ik een onzeker jongetje. Ik sta bekend als een fervent vleeseter, het liefst een grote schnitzel. Mijn favoriete houding is liggend op de bank met een sigaret tussen mijn lippen. En als het me al lukt om een redelijke maaltijd op tafel te zetten, dan kook ik vaak te veel. Meer dan eens belandt dat dan in de prullenbak. Dan leer ik iemand kennen die me bij de hand neemt en me laat zien hoe het ook anders kan. Haar naam: Daisy Scholte. Zij leert me over haar strijd tegen voedselverspilling, een vegetarisch dieet en duurzaam reizen. En voordat ik het weet ben ik een reizende vegetariër.
Hoe het was
Ik zal eerlijk zijn. Al het bovenstaande is waar. Maar op het moment dat Daisy en ik elkaar leren kennen, is er al iets aan het veranderen. Ik werk aan mijn zelfvertrouwen. Uit kookboeken leer ik zonder pakjes en zakjes te koken. Ik luister voor het eerst geïnteresseerd naar mijn vegetarische buren over hun dieet. Door kleine verbeteringen van mijn culinaire skills hoef ik minder weg te gooien. Maar ik ben me niet echt bewust van de betekenis van duurzaamheid. Ik weet al helemaal niet hoe ik zonder activist te zijn een bijdrage kan leveren aan een betere wereld. Tot ik Daisy ontmoet.
Oké doei!
Na een etentje met onze gezamenlijke vrienden lopen we samen richting het station in Amersfoort. Het studentenhuis waar ik woon ligt op de route en zij moet naar Utrecht. We praten over haar werk als Kliekjeskoningin. Ik luister en knik op de juiste momenten. Tot we bij mijn huis zijn. In mijn achterhoofd klinkt lichte paniek, want ik merk dat ik eigenlijk niet wil dat het gesprek stopt. Mijn nieuwe zelfverzekerde ik neemt een beslissing: ik ga haar vragen nog iets met me te gaan drinken. Het onzekere jongetje in mij steekt daar een stokje voor. Terwijl ik me omdraai richting mijn huis zeg ik “Oké, doei!”. Na drie vriendschappelijke kussen op de wang loopt ze verder en verdwijnt in de duisternis. Balend sta ik voor m’n deur. Een echte gentlemen, denk ik. Ik loop niet eens even met haar mee naar het station! Ik kan mezelf wel voor m’n kop slaan.
Het gesprek gaat verder
Als ik binnen ben besluit ik haar een berichtje te sturen. Ik vraag of ze de trein heeft gehaald en probeer via Whatsapp het gesprek voort te zetten. Na verloop van tijd app ik: “Misschien kan je me een keer laten zien hoe dat moet; dat koken met restjes?” Met zweet in m’n handen kijk ik naar m’n scherm. Daisy is aan het typen…, verschijnt boven in beeld. Het lijkt een eeuwigheid te duren. Dan kom het verlossende bericht: “Ja leuk! Zondag?”. Ik slaak een kreet van blijdschap en geef mezelf een high five. In your face, onzekere Patrick!
De eerste kliekjesdate
Onze eerste date is een succes. We eten kliekjes en praten veel over wat Daisy doet (en af en toe ook over mij). Ze laat me zien hoe je uien langer kan bewaren in een panty. We nemen een kijkje op haar balkon waar kruiden, tomaten en sla groeien. Ze vertelt dat ze geen vlees eet én waarom. En ze vertelt over haar missie om voedsel te redden bij een supermarkt die extreem veel weggooit. Ik probeer zoveel mogelijk te onthouden, voor (hopelijk) een volgende keer.
Kookboeken
Als we een paar maanden bij elkaar zijn start Daisy met een nieuw project. Ze wil een boek maken waarin ze haar verzamelde kliekjesrecepten kan bundelen. Dit idee groeit uit tot een belachelijk groot succes. Achttien maanden en 15.000 verkochte exemplaren later heeft ze zich nog meer geprofileerd als Kliekjeskoningin. In de slipstream vier ik met haar mee. Haar enthousiasme slaat over op mij. Ik begin haar verhaal te verspreiden, net als veel mensen die haar boek in de kast hebben staan. Het toverwoord van dat moment, dat later nog vaak terugkomt: inspireren. Het gaat erom dat zoveel mogelijk mensen zien dat het ook anders kan. We hoeven geen 50 kilo per persoon per jaar te verspillen en dat laat Daisy op een positieve manier zien.
Vind jij het ook leuk om te koken zonder iets te verspillen? Klik dan op de onderstaande button en bestel ‘Lekker koken met restjes’ vandaag nog!
Samenwonen, samen leren
Zonder dat Daisy ooit heeft gezegd dat ik iets niet mag of niet kan, verandert mijn gedrag. Het voelt goed. Als we samenwonen blijven we kritisch kijken naar wat we doen. De enige verspilling die ik me kan herinneren zijn kruiden die het niet overleven op ons balkon. Een gebrek aan zonlicht op ons noordelijk gelegen balkon is de oorzaak. We kiezen ervoor om zoveel mogelijk biologische producten te kopen en ontvangen een tijd lang de wekelijkse BeterBio Box. Ik leer koken met verse groenten, knip regelmatig een ui uit een oude panty en ontwikkel een tweede grote liefde: de Indiase keuken.
Duurzaam reizen als reizende vegetariër
Als Daisy haar blog start en freelance reisjournalist wordt, weet ze gelijk wat haar belangrijkste thema is: duurzaam reizen. Uiteraard heb ik geen idee wat dat betekent. Ik heb gehoord dat vliegen slecht is, daar houdt het wel mee op. Maar nu we ruim 6 maanden op reis zijn heb ik veel geleerd over duurzaam reizen. Is het realistisch om te denken dat mensen in de komende decennia minder gaan vliegen? Nee, dat is het niet. Maar op het moment dat we ons meer bewust zijn van de impact, gaat de industrie wellicht iets veranderen. Zoals de eerder genoemde supermarkt, die mede door Daisy’s werk, de regels aanpaste en nu minder weggooit. De vliegindustrie is bij uitstek de industrie die nauwelijks verduurzaamt. En we gaan met z’n allen niet minder vliegen. Integendeel.
Vliegen is slecht voor het milieu en veel te goedkoop. Ben jij bereid meer te betalen?
Duurzaam reizen: Goed doen tijdens je reis
Daarnaast kan je ook heel veel goed doen tijdens je reis! Zo min mogelijk plastic waterflesjes kopen (of überhaupt geen afval produceren). Je geld uitgeven bij lokale ondernemers in plaats van internationale hotelketens. Respectvol omgaan met de lokale cultuur en gebruiken, hoe spannend dat soms ook is. Lief zijn voor de natuur en haar bewoners. Activiteiten waar direct contact met dieren bij komt kijken vermijden. Het lijken allemaal open deuren, maar ik zie met eigen ogen dat er heel veel mensen zijn die geen idee hebben. Ik zag laatst een volwassen (westerse) man een snoeppapiertje in de bossen van de Himalaya gooien. True story. Bij duurzaam reizen gaat het niet om alles goed doen, maar proberen het beste voor te hebben met alles wat je tegenkomt.
Hier lees je hoe duurzaam reizen wél kan en zelfs makkelijk is.
Hoe het nu is
Het is duidelijk dat ik veel heb geleerd. Ik kijk steeds vaker kritisch naar wat ik aan het doen ben. Zeker nu ik als reizende vegetariër op reis ben. Ik ben me bewust van het feit dat we met onze wereldreis niet vrijuit gaan. Ik voel me soms zelfs een beetje schuldig. Op het moment dat ik dit schrijf zit ik in Sikkim, India. Ik zit rechtop op een stoel, zonder sigaret. Gezondheid, geld én het milieu zijn mijn drijfveren om nooit meer te beginnen met roken. Bij gebrek aan vegetarische gerechten en puur uit gewoonte heb ik in Iran nog vlees gegeten. Daarna was het snel afgelopen. De laatste jaren was mijn vleesconsumptie al beperkt tot buitenshuis. Een eigen keuze. Voedselverspilling is uiteraard geen optie meer. Omdat ik nu weet dat het anders kan (en omdat ik denk dat ik straf krijg als ik wel iets verspil). Ik word me steeds bewuster van mijn impact. De rokende, cynische, slecht geïnformeerde carnivoor die ik was is getransformeerd. Niet omdat het me is opgelegd. Maar omdat ik beter geïnformeerd ben én op dagelijkse basis geïnspireerd word. Over voedselverspilling, vegetarisme, duurzaam leven en duurzaam reizen.
De moraal van dit verhaal
Ik weet niet precies waarom ik dit allemaal heb opgeschreven. Of voor wie. Het is geen pleidooi dat je moet beginnen met een ander leven. Je moet geen reizende vegetariër worden omdat iemand anders dat ook is. Wie weet eet ik in Nederland ook af en toe weer een stukje vlees. Het is ook niet zo dat ik boos word als je een keer eten weggooit of als je toch wat vaker vliegt dan nodig. Maar ik weet inmiddels dat een beetje letten op hoe het beter kan een groot verschil maakt.
Waar je moet beginnen?
Misschien is dit verhaal voor iedereen die geen idee heeft waar hij moet beginnen, net als ik in 2014. En tegelijkertijd ook voor de mensen die wel de kennis, de kunde en de kans hebben om hun leven duurzamer in te richten. Er is namelijk niets zo fijn als iemand vinden die je bij de hand neemt en je laat zien hoe het ook anders kan. Een vriend, een familielid, een kennis, of – zoals bij mij – de liefde van mijn leven. Niks moet, alles mag. Maar laat je af en toe een beetje bijsturen door hen die al weten hoe ze een positief verschil kunnen maken. Dan gaat de rest (bijna) vanzelf. Ik kan het weten.
De All Day Every Nieuwsbrief
Wil je na dit verhaal over de reizende vegetariër nooit meer een verhaal missen? We schrijven vaker dit soort verhalen en delen onze beste tips. Meld je aan voor onze All Day Every Nieuwsbrief en je mist nooit meer een artikel. Je krijgt 1 keer in de maand een selectie handige, altijd leuke, soms grappige verhalen en tips in je inbox. De reizende vegetariër spamt je niet, we vermaken je alleen 😉 Meld je nu aan en krijg een selectie van handige digitale recepten uit Lekker koken met restjes cadeau! Klik hier om je aan te melden. Wil je elke week een mailtje krijgen met de nieuwste verhalen? Klik dan hier voor de All Day Every Update.
Genoten van dit artikel over de reizende vegetariër? Lees verder:
1. Help! Ik word reisblogger. (En dat komt door India)
2. Een avontuurlijke wereldreis: waarom we liever niet vliegen.
3. Zo voorkom je voedselverspilling op reis.
4. Inspirerend hotel: op schattenjacht in Inle Lake bij A Little Eco Lodge
5. Nepal: wandelen met neushoorns, fietsen met locals en dromen met Dhurba
- 28 February 2018
- 6 Comments
- 4
Yalou // We are the Earth
1 maart 2018Zo'n leuke post! Met plezier gelezen! :D
Patrick
4 maart 2018Dankjewel Yalou. Daar doe ik het voor! :)
Adrienne
2 maart 2018Hi, humoristisch en pakkend geschreven, Patrick! ??
Patrick
4 maart 2018Hee Adrienne! Bedankt :). Leuk om te horen. Hoe gaat het bij jullie? Waar zijn jullie nu?
Ina Lans
17 maart 2019Wat een mooi verhaal Patrick. Je hebt me hiermee echt geraakt. XX
Patrick
19 maart 2019Heel erg bedankt voor je reactie Ina! Het is allemaal waar. Ik denk dat als ik Daisy niet was tegen gekomen ik wellicht op een andere manier of via een ander pad andere keuzes had gemaakt. Het hebben van iemand die je een klein beetje helpt en stuurt (en die iets initiatiefrijker is dan ikzelf), heeft het proces echter heel erg versneld ;). Leve de liefde! :)