De eerste zweetdruppels parelen al over mijn voorhoofd als we vroeg in de ochtend richting de auto van onze gids Davood lopen. Het is heet in de woestijnstad Yazd. Met temperaturen die oplopen tot ver boven de 35 graden moet mijn Hollandse lijf hard werken om niet oververhit te raken. Gelukkig zie ik al snel dat Davood is voorbereid. Een moderne auto met airco staat klaar om ons door de omgeving van Yazd te rijden. Dit verhaal vertelt over een berg die al eeuwen huilt, een verlaten dorp van 1000 jaar oud, een koelkast zonder stroom en mest dat zomaar uit de lucht komt vallen. Het klinkt niet alleen als een bijzondere dag, dat was het ook.

Ingenieur Davood

De rit naar de eerste bestemming geeft ons de tijd om elkaar te leren kennen. Het verhaal van Davood is het delen waard. “Ik werkte bij een energiecentrale”, vertelt hij. “Ik ben opgeleid als ingenieur en ben direct na mijn studie aan het werk gegaan, zoals het hoort. In mijn vrije tijd wandelde ik door Yazd, op zoek naar toeristen met wie ik een gesprek kon voeren om mijn Engels te oefenen. Ik deelde tips en liet ze de mooiste plekken zien. Zo kwam ik erachter dat ik veel liever in het toerisme wilde werken. Ik begon als gids in de omgeving van Yazd, maar inmiddels werk ik in het hele land.”
 

Gids van het jaar in de omgeving van Yazd

Zijn ouders zijn niet blij met zijn keuze. Ingenieur is een gerespecteerd vak en hij gooit zijn toekomst weg, zo denken zij. Maar Davood is vasthoudend. “Ze wilden dat ik terugging, maar ik word hier gelukkig van. I love my job!”, roept hij uit. “Ik wil niets anders meer.” Het is duidelijk dat de enthousiaste twintiger geen moment spijt heeft van zijn keuze. En hij is ook nog eens goed in zijn werk. Slechts 4 jaar na zijn carrièreswitch werd hij verkozen tot beste gids van Yazd. “Een mooi compliment. Dat konden zelfs mijn ouders niet ontkennen.”

Filmset Kharanaq

Onderweg praat Davood over de omgeving en de ernstig bedreigde Aziatische cheetah. “Die ga je vandaag niet zien. Er zijn er nog maar 80 over.” Een gids als Davood heeft overal iets te vertellen. Na een uur rijden bereiken we een klein, verlaten dorpje. We wandelen door een kronkelend labyrint van smalle straatjes en kleine, donkere kamertjes. “De laatste bewoners van Karanaq vetrokken in 2006. Ze wonen nu verderop, in huizen met elektriciteit en stromend water.”
 

 
Lokale gidsen nemen hun gasten graag mee naar dit 1000 jaar oude, uit modder en steen opgetrokken dorp, dat steeds meer bekendheid krijgt onder toeristen. Davood vertelt ons alle geheimen. In de zwartgeblakerde ruimtes werd het eten gekookt. De ‘Shaking Tower’ dankt zijn naam aan het feit dat hij heen en weer schudt in de wind. We wandelen door kleine vertrekken en klimmen op de oude daken en genieten van het uitzicht. “Genoeg gezien?”, vraagt hij als Daisy tevreden lijkt over haar foto’s. “Dan is het tijd voor de huilende berg.”

Gevlucht in de omgeving van Yazd

Na een uurtje afkoelen in de auto komen we bij de Chak Chak Temple. We wandelen in de brandende zon een berg op als Davood zijn uitleg begint. “Chak Chak betekent drup, drup. Deze grot is de heiligste plek op aarde voor de aanhangers van het Zoroastrisme, waarvan er veel in deze omgeving wonen. Hier verdween de dochter van de laatste heerser van Perzië, voor de Islam hier kwam. In het nauw gedreven door het Arabische leger, zocht ze haar toevlucht in deze grot. Haar gebeden werden verhoord en de berg brak open en nam haar op. Het water dat van de stenen druppelt zijn haar eeuwige tranen om het verlies van haar rijk. Men gelooft dat als je er drie in je mond opvangt, je grootste wens uitkomt.”
 

Supercool

“Is het al tijd voor een beetje verkoeling?”, vraagt Davood. Puffend en zwetend knik ik. “Dan is het tijd om de koelkast in te gaan”, zegt hij zonder verdere uitleg. Ik kijk Daisy niet begrijpend aan, die ook haar schouders ophaalt. Pas als we binnenstappen in een gigantische koepel, waar in het midden een diepe kuil gegraven is begint het me te dagen. “In de omgeving van Yazd koelt het nooit echt af”, legt Davood uit. “Nu niet, en vroeger ook niet. Deze ruimte blijft door de bolle vorm, de kuil in de grond en de piepkleine deur altijd koel. Zelfs als het buiten snikheet is. Het werk van een innovatieve ingenieur.” Hij legt uit dat handelaren en boeren gebruik maakten van dit soort ‘koelkasten’ om hun goederen te bewaren. “Die vorige twee plekken waren vet, maar deze is wel echt cool”, zeg ik tegen Daisy, die hoofdschuddend met haar ogen rolt. “Je moest heus wel lachen!”, roep ik haar na.
 

De favoriet van Davood

“De laatste stop van vandaag is mijn persoonlijke favoriet!”, zegt Davood enthousiast als we de auto naast een rond, zandstenen gebouw neerzetten. “Kunnen jullie raden wat het is?” Daisy en ik kijken verbaasd naar het gebouw. “Een uitkijktoren?”, zeg ik tegen beter weten in, omdat ik best weet dat het daarvoor niet hoog genoeg is. “Een soort opslagplaats?”, probeert Daisy. Onze gids schudt lachend zijn hoofd.

“Laten we naar binnen gaan”, zegt Davood. Hij wandelt naar de deur en laat ons voor. Wat we binnen te zien krijgen hadden we nooit kunnen raden. Honderden vierkante gaten, ter grootte van een brievenbus, sieren de ronde wanden van het gebouw. “Worden hier urnen bijgezet?”, denk ik bij mezelf. Voordat ik mijn vermoeden uit kan spreken begint Davood zijn uitleg.

De duiventil van Meybod

“In de droge omgeving van Yazd waren de boeren op zoek naar een manier om het land vruchtbaar te houden. Ze kwamen erachter dat duivenpoep heel goed werkt. Waar jullie naar kijken is een enorme duiventil waarin honderden vogels woonden. Ze aten, broedden en poepten in de vakjes die je ziet. De boer gebruikte de poep om zijn land te bemesten.”
 

 
Verbaasd kijken Daisy en ik omhoog. We volgen de trap, die de boer jaren geleden dagelijks beklom, op zoek naar zijn “witte goud”. Davood maant ons stil te zijn en ons voor te stellen dat we overal het geroekoe van de duiven en het gefladder van hun vleugels horen. “Special right?”, zegt hij met een twinkeling in zijn ogen.

De missie van Davood

“Er is veel te vaak slecht nieuws op tv over Iran. En dat is jammer, want ik woon in een prachtig land. Ik wil daarom het échte Iran laten zien. De bijzondere historie van Perzië, de rijke cultuur, de prachtige architectuur. Er is zoveel te zien en te doen! De toeristen die ik begeleid zijn de ambassadeurs van mijn land. Zij kunnen het verhaal vertellen wat de media niet vertelt en thuis anderen aansporen om mijn land te bezoeken. Als dat gebeurt is mijn missie geslaagd.”
 

De All Day Every Nieuwsbrief

Wil je dit soort verhalen zoals het blog over gids Davood in de omgeving van Yazd? Meld je dan aan voor onze All Day Every Nieuwsbrief. Je krijgt 1 keer in de maand een selectie handige, altijd leuke, soms grappige verhalen en tips in je inbox. We spammen je niet, we vermaken je alleen 😉 Meld je nu aan en krijg een selectie van handige digitale recepten uit Lekker koken met restjes cadeau! Klik hier om je aan te melden. Wil je elke week een mailtje krijgen met de nieuwste verhalen? Klik dan hier voor de All Day Every Update.

Genoten van de omgeving van Yazd? Dan vind je dit ook leuk!

1. Van Istanbul naar Teheran zonder te vliegen
2. Een dag uit het leven van de Bakhtiari nomaden in Iran
3. Twijfel je over een reis door Iran? Ik overtuig je met mijn mooiste foto’s
4. 9 vreemde regels en originele oplossingen voor het leven in Iran
5. Wandelen door de Nilgiri hoogvlaktes en op bezoek bij de Toda stam