Ontdek de schoonheid van Sumba met een gids van Morinda Villa & Resto

Het eerste zonlicht klimt langzaam over het Indonesische Sumba als Daisy en ik de deur van onze bungalow achter ons dichttrekken. We kijken uit over de rivier die voor Morinda Villa & Resto langs kronkelt. Over een uurtje dobberen we daar de bocht om. We gaan met Daniel, de vaste gids van Morinda, dit bijzondere eiland ontdekken. We beginnen in een kano, daarna fietsen we door kleine dorpen in de omgeving en we gaan naar een indrukwekkende waterval. Ontdek, net als wij, de schoonheid van reizen op Sumba met een lokale gids.

Kabbelende stilte in de ochtend

Wiebelend stappen we de traditionele kano in. Een autorit van een kwartier heeft ons stroomopwaarts gebracht. De goedlachse schipper geeft met zijn peddel een duw tegen de oever. Soepel glijden we door de kalme rivier. “Crocodiles?”, vraag ik wijzend naar het water. “Maybe”, antwoord hij met een mysterieuze glimlach.

De bewoners slapen nog. Er is even geen gebrom van scooters of auto’s. Het zachtjes tegen de oever klotsende water van de kalme rivier is het enige geluid in de vroege morgen. Een helderblauwe ijsvogel duikt vanaf een tak het water in, op jacht naar zijn ontbijt. Het oranje licht van de ochtendzon weerspiegelt in de rivier die zich voor ons uitstrekt. Het is sprookjesachtig mooi. Als we na een klein uur aanmeren onderaan de heuvels waarop de bungalows van Morinda zijn gebouwd, staat Daniel ons al op te wachten. “Klaar voor de fietstocht?”

Een typisch Hollandse activiteit

Even later zitten we op de fiets. De eerste 100 meter zijn bergafwaarts en Daisy en ik gaan in volle vaart omlaag. Gids Daniel is overduidelijk minder zeker van zijn fietsvaardigheid. Lachend wachten we hem op en geven een paar handige Hollandse tips om het makkelijker te maken. ‘Schakelen naar een lagere versnelling als je bergopwaarts gaat’ is daarvan de belangrijkste.

We fietsen door verschillende dorpen, waar Sumbanese mannen, vrouwen en kinderen vrolijk naar ons zwaaien. “Hallo!”, roepen de kinderen die enthousiast met ons mee rennen. Uitgestrekte rijstvelden, ingeklemd tussen glooiend, groene heuvels strekken zich links en rechts van ons uit. Af en toe stopt Daniel om ons te wijzen op speciale bloemen of bijzondere bomen. Een korte pauze bij een houten huis waar vrouwen aan het weven zijn geeft een inkijkje in de lokale cultuur.

De Tangedu waterval

Nat van het zweet stappen we de auto in, die ons aan het einde van de tocht opwacht. Bij een kleine Warung kopen we een stevige lunch. “Het is ongeveer twee uur rijden naar de Tangedu waterval”, zegt Daniel. “Deze maaltijd kunnen we wel gebruiken.” Ik kijk hem lachend aan. Hij moet overduidelijk nog bijkomen van het fietsavontuur.

Vanuit Waingapu rijden we langs de noordelijke kustlijn richting het westen van Sumba. De stad verdwijnt in onze achteruitkijkspiegel en er tekent zich weer een nieuw landschap voor ons af. Paarden galopperen vrij rond over het onaangetaste grasland. Het voelt het alsof we een gebied in rijden waar nog nooit iemand is geweest.

Reizen op Sumba: schilderachtig mooi

Als we ons midden in het heuvellandschap begeven vraagt Daniel de chauffeur om te stoppen. Hij stapt uit en we volgen zijn voorbeeld. Achter ons zien we de vallei waar we doorheen zijn gereden. De zee strekt zich uit in de verte. “Op heldere dagen kan je Flores zien”, zegt Daniel. Als we ons omdraaien voelt het alsof we een schilderij in zijn gestapt. Er lijkt geen einde aan de heuvels te komen. Als we verder rijden hobbelen we door opgedroogde riviertjes en passeren we kleine dorpen. We zijn de enigen hier.

Klimmen voor een kokosnoot

De laatste kilometers naar de waterval leggen we wandelend af. “Is dit het allemaal waard?”, vraag ik me hardop af als we een uur later de zoveelste glibberige afdaling inzetten. Ik ben niet zo stabiel en vindt dat klimmen en klauteren op natte stenen maar niets. Toch is het antwoord een volmondig ‘ja’. Het waterspektakel dat we al van ver aan horen komen is waanzinnig mooi. Twee kolkende rivieren die tussen hoge bergwanden stromen komen samen en vormen een spectaculaire waterval. Over grote rotsen klimmen we omhoog. En zoals wel vaker in Indonesië: zelfs als je het helemaal niet meer verwacht, staat er toch iemand kokosnoten te verkopen.

Als Daisy een paar kiekjes heeft geschoten van de kokosnotenverkoper èn de waterval, klinkt er gerommel in de verte. “Onweer”, zegt Daniel. “We moeten snel gaan.” Na een half uur stevig doorwandelen, stappen we uitgeput de auto in. Dan begint het te stortregenen. Net op tijd.

Een zonsopkomst uit een film

De volgende ochtend is het nog donker als Daniel ons staat op te wachten. “Zijn jullie klaar voor de mooiste zonsopkomst van je leven”, zegt hij lachend. We stappen vol verwachting, maar met enige twijfel in de auto. “De mooiste van ons leven?”, vraag ik Daisy. “Na 18 maanden reizen is dat moeilijk te geloven.”

We reizen op Sumba in een klein uurtje naar de Hiliwuku hills. Net als gisteren is de rit net zo indrukwekkend als de eindbestemming. Opnieuw worden we omringd door wonderschone, groene heuvels, zo ver als het oog reikt. “Dit komt rechtstreeks uit Lord of the Rings”, denk ik bij mezelf. We stoppen middenin het filmische landschap. Een deken van zonlicht glijdt vanuit de zee onze kant op. Ademloos kijken we naar het schouwspel van licht en schaduw. “Daniel heeft gelijk”, zeg ik zacht tegen Daisy, die in trance bevestigend knikt.

Wel of geen duik

Als de zon helemaal op is vervolgen we onze weg richting de Waimarang waterval, ingeklemd tussen de Sumbanese heuvels. Een smal bospad leidt ons omlaag naar een klein stroompje. “Dit is een waterval waar mensen graag zwemmen. Soms glijden ze er zelfs vanaf.” De waterval waar we uitkomen als we het stroompje volgen laat het water 4 meter naar beneden vallen, voor het eindigt in een kleine, diepe vijver. “Duik jij erin?”, vraagt Daisy. Ik kijk naar de waterval. Mij te hoog. Misschien een volgende keer. “Het water staat minder hoog dan normaal”, zegt onze gids. “De waterval kan nu ook niet gebruikt worden als glijbaan. Anders was ik jullie voor gegeaan.”

Amu Dahi Restaurant

We gaan lunchen in het dorp Melolo, aan de oostkust van Sumba. De lokale ondernemers zijn nog niet terug van de kerkdienst. Alle restaurants zijn gesloten. Gelukkig weet Daniel dat er net een nieuw ecohotel met een restaurant is geopend: Amu Dahi Restaurant. En dat blijkt een schot in de roos. De Franse Marine en Youri zijn 2 maanden geleden gestart met hun duurzame project. Als klap op de vuurpijl hebben ze ook nog een heuse pizzaoven. Dat . Heerlijk!

Lees ook: Franse pizza’s in een duurzaam resort op het Indonesische Sumba

Rende Royal Village

Met onze buikjes gevuld is het tijd voor een traditioneel dorp, een onderdeel van het eiland dat je niet mag missen als je gaat reizen op Sumba. Praiyawang Village is één van de koninklijke dorpen in het Rende koninkrijk. De royals van dit gebied in Oost-Sumba wonen hier nog steeds en worden hier ook begraven. Je kan niet om de graftombes heen. Grote stenen rusten op hoge betonnen pilaren midden in het dorp. “Sommige van deze graven zijn wel 1000 jaar oud”, legt Daniel uit. “Alle grafstenen en tombes die je ziet behoren toe aan de koningen en hun slaven.”

“Slaven?”, vraagt Daisy geschrokken. “Ja. Tegenwoordig is slavernij verboden, dus officieel bestaan slaven niet meer. Maar er zijn nog steeds koningen die zich niet aan de wet houden. De belangrijkste slaaf moet ook sterven als zijn meester sterft. Ook in het hiernamaals moet de koning verzorgd worden. Vroeger werden de slaven vermoord als de koning stierf. Nu niet meer. Al komt het nog wel voor dat de slaven plots ernstig ziek worden na het overlijden van de koning.” Geschrokken kijken we naar de stenen platen die voor de grote tombes liggen. Naamloos en simpel, voor altijd vergeten. Maar wel begraven op de meest belangrijke plek in het dorp.

Het Walakiri strand

Nadat we hebben geleerd over de (soms brute) geschiedenis van Sumba, rijden we terug richting Waingapu. Maar niet voordat we een stop maken bij het populaire Pantai Walakiri (Walakiri strand). Het is weekend, dus het is gezellig druk. Jong en oud speelt in de zee en op het strand. Of er wordt uitgebreid de tijd genomen voor een selfie voor de beroemde mangrovebossen die je veel ziet langs de kust van het eiland. Een fijne plek om twee bijzondere dagen af te sluiten. We komen weer op adem. En met behulp van het kleine beetje wind dat langs de kust waait, koelen we ook langzaam af van de warme zon.

Ga ook reizen op Sumba met een gids van Morinda Villa and Resto

Wil jij ook graag met Daniel op pad en het beeldschone Sumba ontdekken? Boek een bungalow bij Morinda Villa & Resto. Op ongeveer 10 minuten rijden van de hoofdstad Waingapu verblijf je in totale rust. Hier gaat het om jou, de omgeving en een klein beetje om Daniel. Veel plezier!

Lees ook: Wordt Sumba ook jouw volgende bestemming? Hier vind je een uitgebreide reisroute voor 2 weken op het prachtige eiland.

De All Day Every Nieuwsbrief

Wil je vaker verhalen zoals dit verhaal over reizen op Sumba lezen? Meld je dan aan voor onze All Day Every Nieuwsbrief. Je krijgt 1 keer in de maande een selectie handige, altijd leuke, soms grappige verhalen en tips in je inbox. We spammen je niet, we vermaken je alleen! Meld je aan en krijg een selectie van handige digitale recepten uit Lekker koken met restjes cadeau! Klik hier om je aan te melden. Wil je elke week een mailtje krijgen met de nieuwste verhalen? Klik dan hier voor de All Day Every Update.