Hoe een ecohotel in Indonesië het leven van de jonge Michael totaal verandert

Schouders naar achteren, rechte rug; de 18-jarige Michael straalt één en al zelfvertrouwen uit. Hij schuift mijn stoel naar achteren en gebaart dat ik kan zitten. Hij wenkt zijn collega, terwijl hij tegenover mij plaatsneemt. “Kan ik je iets te drinken aanbieden?” In Nederland zouden we Michael een echte horecatijger noemen. Gewapend met een grote glimlach weet hij precies hoe je gasten een mooie dag bezorgt. Zijn toekomst in het toerisme ziet er veelbelovend uit. Dat was een jaar geleden wel anders.

Een echte uitblinker

Michael groeit op in Waingapu, de kleine hoofdstad van het Indonesische eiland Sumba. Zijn vader is timmerman en werkt hard om zijn 6 kinderen te eten te geven. Het is al snel duidelijk dat Michael een echte uitblinker is. Hij leert snel en haalt goede cijfers. Hij droomt er stiekem van om architect te worden. “Ik wist toen al dat mijn dromen onzin waren en dat ik ze beter kon vergeten. Een studie? Dat kunnen mijn ouders nooit betalen.”

Meer lezen: alles wat je moet weten over reizen op Sumba in Indonesië

Cakejes bakken om te overleven

Als Michael op de middelbare school zit, raakt zijn vader werkloos. “Hij is te oud om nog ergens aan de slag te kunnen. Ik maakte me grote zorgen over mijn schoolgeld. Dat kon hij niet meer betalen. Mijn broer werkte op Bali en stuurde ons geld.” Voor het eerst in de 3 dagen dat we hier zijn zie ik Michaels glimlach een moment verdwijnen. “Hij raakte betrokken bij een gevecht en is opgepakt door de politie. Hij zit vast terwijl hij moet wachten op de rechtszaak. Hij kan ons geen geld meer sturen.” Om de eindjes aan elkaar te knopen helpt Michael zijn moeder cakejes bakken die ze verkoopt op straat. “Dat levert net genoeg op om te overleven. Een studie kon ik wel vergeten.”

De tip die zijn leven voorgoed verandert

Michaels leven verandert voorgoed als hij door een vriend getipt wordt over de Sumba Hospitality Foundation. Het eco-resort is tegelijkertijd een hotelschool, waar kansarme jongeren gratis kunnen studeren. De ambitieuze tiener twijfelt geen moment en schrijft zich meteen in voor de selectierondes. “Mijn broer vond het een slecht idee. Hij begreep het niet. Hij vond dat ik werk moest zoeken, zodat ik mijn ouders kan onderhouden.” Gelukkig denken zijn ouders daar anders over en moedigen ze Michaels keuze juist aan. “Ze geloven in me en zijn trots op me.” De glimlach is terug.

You can do it!

Michael slaagt met vlag en wimpel voor alle tests en mag beginnen aan de horeca-opleiding die 1,5 jaar duurt. 7 maanden later lijkt het alsof hij zijn leven lang niets anders deed. Al was het niet altijd zo makkelijk voor hem. “In het begin twijfelde ik erg aan mezelf. Elke ochtend stond ik voor de spiegel en zei tegen mezelf; you can do it!” Ik kijk nog eens goed naar de zelfverzekerde jongen tegenover me en kan bijna niet geloven dat hij een half jaar geleden zo onzeker was. “Ik krijg veel steun van mijn vrienden hier.” Michael knipoogt naar zijn studievriendin Angel, die naast ons zit. “Ze zijn mijn tweede familie.”

Meer lezen: Benieuwd naar het verhaal van studievriendin Angel? Dat lees je hier, op de website van Better Places.

10-jarenplan

Halverwege de opleiding durft Michael weer te dromen over zijn toekomst. Als ik vraag wat hij later wil worden, gaat hij nog eens goed rechtop zitten voor hij in één adem zijn 10-jarenplan aan me voorlegt. “Ik ga eerst een paar jaar op Bali werken in een chique hotel, zodat ik veel ervaring opdoe. Dan kom ik terug naar Sumba om mijn eigen eco-resort te beginnen. Met de winst bouw ik mijn eigen ziekenhuis, waar arme mensen gratis zorg kunnen krijgen.” Ik kijk nog eens goed naar de ondernemende jongeman en steek dan mijn hand uit. Hij pakt ‘m. “Over 10 jaar kom ik terug naar Sumba en dan wil ik in jouw resort slapen. Deal?” Michael knikt: “deal!”, zegt hij zonder een greintje aarzeling in zijn stem