Follow Me

Close
By

Daisy en ik hebben tijdens onze reis op veel plekken geslapen. Luxe, basic, vies, schoon, in de stad, in de jungle en alles daar tussenin. Het zijn er zoveel dat we de meeste hotels en hostels alweer vergeten zijn. Maar soms belanden we op een plek die we voor altijd in ons hart sluiten. A Little Eco Lodge, bij het beroemde Inle Lake in Myanmar, is zo’n plek. Een comfortabele lodge, een gigantische groentetuin, een enthousiaste chef die ons Birmees leert koken, een prachtig bamboerestaurant en we doen hier de leukste schattenjacht van ons leven.

Moestuin? Boerderij!

Als Daisy en ik in een tuk tuk het terrein van A Little Eco Lodge oprijden is de grote moestuin het eerste wat ons opvalt. Het stuk land is het domein van tomaten, chilipepers, uien en aardappels. Al deze groente zijn de ingrediënten voor heerlijke gerechten, gekookt door één van de vrouwen des huizes. “Het lijkt wel een boerderij”, zeg ik grappend tegen Daisy, die zich stevig vasthoudt terwijl we de laatste meters over het hobbelpad afleggen. “Ik hoop het”, is haar antwoord, terwijl ze naar alle lekkere verse groente staart.

Comfortabele kamers in Inle Lake

Als de tuk tuk tot stilstand komt worden we opgevangen door Mee Mee, de zus van eigenaar Kyaw Swar. Onze tassen worden meegenomen en ze wijst de weg naar onze kamer. De lodge is een massief donkerbruin, houten gebouw op hoge palen. We lopen op blote voeten de trap op. Een open veranda, gevuld met een kleine boekenkast en een tafel voelt huiselijk aan. Als we de deur van onze kamer openen kijkt Daisy me lachend aan. “Nou, als dit een boerderij is”, zegt ze lachend terwijl ze op het comfortabele bed neerploft, “dan wil ik wel op een boerderij gaan wonen als we weer thuis zijn!”
 
A Little Eco Lodge Myanmar

Een restaurant van bamboe

Na een half uurtje uitrusten is het tijd om de rest van het terrein te verkennen. We wandelen onder het gebouw door en tussen dichtbegroeide struiken over een tegelpad naar een steile trap. De trap leidt naar de eerste verdieping van het restaurant van de lodge. Maar dit is niet zomaar een restaurant. Het bouwwerk is volledig uit bamboe opgetrokken. De verschillende verdiepingen zijn helemaal open en geven een waanzinnig uitzicht over het vlakke landschap dat zich uitstrekt achter de lodge.

Heerlijk vegetarisch lunchen

Het duurt niet lang voor er piepend en krakend een liftje omhoog komt. Onze lunch wordt met behulp van een stevige katrol omhoog gebracht. Verschillende schaaltjes vol vegetarische lekkernijen worden op tafel uitgestald. “Dit zijn allemaal traditionele Birmese gerechten”, zegt Mee Mee met een glimlach. “Maar dan zonder vlees.”

Terwijl we heerlijk zitten te smikkelen vraag ik of alle groenten uit de eigen tuin komen. “Niet alles”, zegt ze glimlachend. “Een deel komt van de lokale markt of kopen we bij kleine winkels in de buurt.” Na een korte pauze waarin ze lijkt na te denken vervolgt ze: “Als jullie het leuk vinden, kunnen jullie morgen zelf op jacht gaan om alle ingrediënten voor de lunch te verzamelen.” Verbaasd kijken we haar aan. “Hebben jullie zin in een schattenjacht?”
 
Myanmar food inle lake

De schattenjacht

Het mag alweer even geleden zijn dat ik de leeftijd had om deel te nemen aan een schattenjacht, maar na de uitleg van Mee Mee sta ik vol verwachting klaar. Het uitgangspunt is simpel. Daisy en ik gaan vandaag Birmees leren koken, met Mee Mee als onze docent. Maar om een goeie kookles te kunnen geven heb je wel ingrediënten nodig. Daar ligt de schone taak voor ons, de deelnemers! Als het tijd is om te beginnen krijgen we een envelop. Daarin zit een lijst met ingrediënten, een A4tje met foto’s en namen van groenten, kruiden en specerijen, inclusief de Birmese vertaling. Verder vinden we een paar algemene zinnen die handig kunnen zijn om een kort gesprek in het Birmees te voeren. “Succes en tot straks”, roept onze gastvrouw terwijl ze de tuk tuk uitzwaait.

Buurvrouw, mag ik een teentje knoflook lenen?

We worden afgezet bij een lokale familie in de buurt. Daar nemen we plaats in een kleine zithoek. Een oude dame zit glimlachend tegenover ons. De schattenjacht begint met een ongemakkelijke stilte. “En nu?”, vraagt Daisy nerveus. Ik haal m’n schouders op en glimlach nog maar een keer naar de vrouw. Haar kleindochter komt naast haar zitten en de man des huizes blijft op een veilige afstand, maar geïnteresseerd naar ons kijken.

“Heeft u een teentje knoflook voor ons?”, vraagt Daisy met behulp van het spiekbriefje in gebrekkig Birmees. De vrouwen kijken elkaar aan en beginnen hard te lachen. Geschrokken kijkt Daisy naar mij. “Heb ik iets verkeerds gezegd?” De dochter staat op en even later komt ze terug met een mandje knoflook. “Che zu be, bedankt”, zegt Daisy en de vrouw knikt haar vriendelijk toe. Het is gelukt!
 
A Little Eco Lodge Myanmar

De grootste lol

De ingrediënten volgen elkaar snel op. We krijgen chilipepers, het lukt ons om gember te bemachtigen en verschillende kruiden belanden bij de knoflook in ons mandje. De families waar we bij op bezoek gaan ontvangen ons met plezier en hartelijkheid. We zien een grote glimlach bij een achterkleinzoon, een schaterlach (inclusief tranen) bij zijn oma en bewondering voor onze uitspraak bij zijn moeder. De hele familie doet mee, helpt mee en lacht mee. Maar de meest gelukkige gezichten zijn die van ons.

We genieten van het plezier dat de mensen om ons hebben. Er wordt vooral veel gelachen om onze spreekfoutjes. Toch lukt het ons om uiteindelijk alle ingrediënten te verzamelen die we nodig hebben. Deze mensen zijn niet rijk, in tegendeel. Ze runnen een klein winkeltje en de mannen van het gezin werken in de rijstvelden of als visser. De gekkigheid die ontstaat rondom onze komst zorgt niet alleen voor lol en gezelligheid, het is ook een extra bron van inkomsten. Zij krijgen een kleine vergoeding voor hun deelname aan de schattenjacht. En dat kunnen ze goed gebruiken.

Inle Lake: De lokale markt

Daisy krijgt een dikke knuffel en we buigen respectvol naar elkaar als we afscheid nemen. De hilariteit is nog niet voorbij. Zelfs als onze tuk tuk richting de lokale markt vertrekt, horen we de vrouwen nog giechelen. Bij de lokale markt krijgen we van de chauffeur een nieuwe lijst met ingrediënten en een mandje. “Good luck”, zegt hij lachend.

We lopen de markt over. Bij verschillende kraampjes doen we ons best om alle ingrediënten te verzamelen. We zijn al snel een bezienswaardigheid. De marktkooplui willen ons helpen en de verkopers wenken ons naar hun kraampjes. Uiteindelijk ontbreekt alleen de bosui. “No problem”, zegt de chauffeur, als we terugkeren naar zijn tuk tuk. Hij brengt ons terug naar A Little Eco Lodge, waar Mee Mee al op ons staat te wachten.
 
Local market Myanmar

Tijd om te koken

Terwijl Mee Mee lachend luistert naar onze verhalen over de schattenjacht, wandelen we door de moestuin. De laatste ingrediënten plukken we vers. Als we tomaten, ui en aardappel uit de tuin hebben gehaald is het tijd om onder leiding van de chef te gaan koken. We snijden, bakken, vermalen, pureren en koken alle ingrediënten die we zelf hebben gevonden. We brengen gerechten op smaak met veel knoflook, kurkuma, currybladeren, chili, gember, pepertjes en pinda’s. De geuren die door de kleine, simpele keuken waaien zijn onweerstaanbaar.

Na een klein uur zitten we samen klaar in het bamboerestaurant. Als alle onze gerechten op tafel staan en we net willen beginnen, beklimt Kyaw de krakende trappen. De eigenaar van A Little Eco Lodge complimenteert ons met onze succesvolle schattenjacht en met de gerechten die we hebben gekookt. “Het ziet er heerlijk uit”, zegt hij terwijl hij bij ons komt zitten. Hij proeft een paar hapjes en is zichtbaar onder de indruk. Trots kijk ik Daisy aan. “Hij is tevreden. We zijn geslaagd.”
 
Inle Lake vegetarische maaltijd

Kyaw: Een betrokken ondernemer

“Dit restaurant is gebouwd met behulp van Britse subsidie”, begint Kyaw te vertellen. “De schattenjacht was onderdeel van het plan dat ik indiende. De combinatie van lokale betrokkenheid en duurzaam investeren gaf de doorslag en zo hebben wij de subsidie gekregen. Met de schattenjacht wil ik de lokale bevolking betrekken bij het toerisme. Want hoewel Inle Lake een toeristische plek is, profiteren maar een paar grote spelers echt van al die bezoekers. Op deze manier leren de toeristen de Birmese cultuur en de mensen echt kennen en verdienen zij er wat extra geld mee. Zo helpen we elkaar.”

Kyaw wil met zijn lodge een plek bieden waar mensen tot rust kunnen komen, genieten van de natuur en iets nieuws leren. “Ik probeer zo veel mogelijk milieuvriendelijk te ondernemen. Het restaurant is gebouwd met lokale bamboe, het hout van de lodge komt uit de omgeving en we gebruiken veel ingrediënten uit eigen tuin. Plastic flesjes verkopen we niet, al ons water komt uit een natuurlijke bron verderop en filteren we zelf. We scheiden ons afval en recyclen waar mogelijk. En er werken alleen lokale mensen.”

Backstreet Acadamy

Inle Lake Heritage, educatie en een weefgetouw

Kyaw is niet alleen druk met zijn eigen onderneming. Hij is betrokken bij een schoolproject voor Birmese studenten uit het hele land. Als ondernemer steunt hij het lokale initiatief Inle Heritage, waar jongeren worden opgeleid in het toerisme en onderzoek wordt gedaan voor natuurbehoud. En op het terrein van A Litte Eco Lodge geeft hij oude dames uit het omringende dorp de ruimte om traditionele lappen te weven en te verkopen aan toeristen.

“We zijn in Myanmar lange tijd afgesloten geweest van de buitenwereld. Er is nog steeds veel armoede en weinig kinderen gaan elke dag naar school. Educatie op lokaal en nationaal niveau is van levensbelang. Als ondernemer wil ik een bijdrage leveren aan de toekomst van mijn land. Ik wil de lokale bevolking helpen waar ik kan en altijd met oog voor de natuur. Het toerisme maakt dat mogelijk.”
 
Heritage Inle Lake

Ook op schattenjacht in Inle Lake?

Wil jij ook op schattenjacht bij Inle Lake? Via deze link boek je snel en gemakkelijk je verblijf bij deze inspirerende ondernemer in Myanmar.

Weten hoe wij de schattenjacht hebben ervaren? Ik maakte een leuke compilatie van onze schattenjacht avonturen via Instagram Stories. Bekijk de video op mijn profielpagina door hier te klikken.

De All Day Every Nieuwsbrief

Wil je na dit verhaal over deze bijzondere accommodatie in Inle Lake nooit meer een verhaal missen? We schrijven vaker dit soort verhalen en delen onze beste tips. Meld je aan voor onze All Day Every Nieuwsbrief en je mist nooit meer een artikel. Je krijgt 1 keer in de maand een selectie handige, altijd leuke, soms grappige verhalen en tips in je inbox. We spammen je niet, we vermaken je alleen 😉 Meld je nu aan en krijg een selectie van handige digitale recepten uit Lekker koken met restjes cadeau! Klik hier om je aan te melden. Wil je elke week een mailtje krijgen met de nieuwste verhalen? Klik dan hier voor de All Day Every Update.

Lees hier meer verhalen zoals A Little Eco Lodge Inle Lake

1. Rajasthan: gastvrijheid, rust en een ijzersterk verhaal in Chandelao
2. Een dag uit het leven van de Bakhtiari nomaden in Iran
3. Olifanten spotten in de wildernis van Sri Lanka
4. Cat Tien National park: slapen bij de locals en op zoek naar gibbons
5. Inspirerend hotel: op schattenjacht in Inle Lake bij A Little Eco Lodge

By

Myanmar is, sinds ze haar grenzen opende in 2011, steeds populairder geworden onder vakantiegangers en backpackers. En dat is hartstikke terecht! Het is één van de meest magische en onontdekte bestemmingen in Zuid-Oost Azië. Wij kunnen het niet vaak genoeg zeggen: Myanmar is een fantastische reisbestemming. Wil je zeker weten dat je het beste haalt uit je rondreis door het fascinerende land? Wij delen de 9 mooiste plekken in Myanmar die je absoluut niet mag missen. Van het beroemde Inle Lake met de beenroeiers tot de tempelruïnes van Bagan en de natuur in Hsipaw. Deze activiteiten wil je zeker doen in Myanmar!

Het nieuws over de Rakhine staat en de gevluchte Rohingya zorgt ervoor dat veel mensen het land de laatste tijd vermijden. Daisy schreef al eens waarom het boycotten van Myanmar niet de juiste manier is om je stem te laten horen. Wij geloven dat het juist nú belangrijk is om dit land te bezoeken!

Bruisend Yangon

De hoofdstad van Myanmar is groot en kan aanvoelen als een chaotische stad. Echter, na onze ervaringen in de hysterische hoofdstad van Bangladesh, is Yangon voor ons juist een kalme en goed georganiseerde stad. Het stadshart, waar de meeste hotels en hostels gevestigd zijn, is hip, bruisend en altijd gezellig. Koloniale gebouwen, een groot stadspark, streetfood markten, een fietstour door Dala en heel veel leuke restaurants maken dat er veel te ontdekken is. De stad barst van de energie en heeft veel te bieden voor een kort én een langer bezoek. Met als absoluut hoogtepunt: de adembenemende Schwedagong Pagoda.

Accommodatietip: Wij sliepen in het mooie BaobabBed Hostel in het centrum van de stad
 
Swedagon pagoda
 

De tempels van Bagan

In Sri Lanka bezoeken wij Anuradhapura en in India genieten we van de bijzondere omgeving van Hampi. Tempelruïnes en eeuwenoude paleizen geven een mooi inkijkje in hoe koningen regeerden en koninkrijken vielen. Myanmar heeft haar eigen tempelruïnes, die absoluut niet onder doen voor de eerder genoemde plaatsen. In Bagan vind je een verzameling van duizenden, goed bewaarde tempels, zo ver als het oog reikt. Mis vooral de zonsopgang of -ondergang niet. Het goudgele licht zorgt voor een onbeschrijfelijk uitzicht.
 
Bagan monk Myanmar temple

Hsipaw trekking

Een stevige wandeling door de mooie natuur van Myanmar mag niet op je reisplanning ontbreken. In Hsipaw ben je aan het juiste adres. Er worden zowel eendaagse als meerdaagse trekkings aangeboden. Wij beginnen ons bezoek met een wandeling door de velden en de kleine dorpen die om het stadje heen liggen. De volgende dag combineren wij een korte boottocht met een stevige wandeling richting een klooster. Dat is 2 dagen van fysieke uitdaging en kennis maken met de lokale cultuur en eetgewoontes. Een bezoek aan Hsipaw is zeer de moeite waard!
 

Wij slapen in het Tai House Resort. Een klein resort vol groene struiken en kleurrijke bloemen. Met een beetje geluk staat er bij jou net zoveel in bloei als toen wij er waren!

De trein van Mandalay naar Hsipaw

Een oud spoor, een hobbelend treintje en een brug die eruit ziet alsof hij op instorten staat. De trein van Mandalay naar Hsipaw (of andersom natuurlijk) staat bekend als een enorme belevenis. En wij kunnen dat bevestigen. Het is niet de meest comfortabele treinrit die we ooit maakten, maar het natuurschoon en de wiebelige brug maken het tot een onvergetelijke rit en met waanzinnige uitzichten.
 
Hsipaw goteik bridge train myanmar

Waterfestival Mandalay

De historische stad Mandalay is een niet te missen bestemming in Myanmar. Wij bezoeken deze bijzondere stad ook nog eens tijdens het jaarlijkse waterfestival! Om het nieuwe jaar in te luiden ontaard de hele stad (evenals de rest van het land) in één groot watergevecht. Kinderen met waterpistolen, tieners achterop auto’s bewapend met tientallen liters koud water en gezinnen met tuinslangen langs de weg belagen je tot (en zelfs nadat) je door en door nat bent. Het 4 dagen durende festival wordt in Myanmar ‘Thingyan’ genoemd en vindt plaats in april.
 
Waterfestival Myanmar Thingyan

Wil jij er ook bij zijn en ben je op zoek naar een goeie accommodatie waar je ook af en toe kan ontsnappen aan het watergeweld? Wij slapen tijdens het waterfestival in de Peacock Logde. Een aanrader!

Inle Lake & A Little Eco Lodge

Een van de plekken die iedereen bezoekt is het wonderschone Inle Lake. Een groot meer waar vis wordt gevangen door de beroemde beenroeiers, waar hele dorpen op palen gebouwd zijn en waar je door drijvende boomgaarden vaart. Ook wij genieten van de natuur rondom en op het meer. Maar ons hoogtepunt in Inle Lake is ons verblijf bij A Little Eco Lodge. Het hotel wordt gerund door de ambitieuze Kyaw, die op zijn eigen land een duurzame lodge is begonnen. Naast de lodge heeft hij een prachtig, volledig van bamboe gemaakt restaurant gebouwd. Uitkijkend over het platteland van Myanmar eet je daar heerlijke, lokale gerechten. Helemaal leuk is de schattenjacht en kookles, waarbij je zelf de ingrediënten verzamelt. Dat doe je door bij de dorpelingen aan te kloppen en met een woordenlijst in het Birmees te vragen naar wat je zoekt. Klik hier en lees het hele verhaal van Kyaw en zijn familie!
 
Inle lake myanmar fisher boat

Zon, zee en strand in Ngwesaung

Tijdens je rondreis bezoek je de meest spectaculaire steden en bezienswaardigheden van het land. Toch is het vinden van een pauze geen slecht idee. Je wilt tenslotte graag uitgerust weer thuis komen. In Myanmar kan dat prima! Aan de westkust vind je het kustplaatsje Ngwesaung, waar goudgele stranden en een helderblauwe zee op je wachten. Lees een boek in een strandstoel, val in slaap onder een parasol of ga snorkelen boven het gekleurde koraal. Hier kom je voor rust en plezier!
 
Emerald Sea Resort Myanmar

Daisy en ik verblijven bij Emerald Sea Resort. Een rustig, aan het strand gelegen resort, waar eigenaar Nwai haar best doet om steeds duurzamer te ondernemen.

Naypyidaw, de nieuwe hoofdstad

Yangon is de stad met de meeste inwoners in Myanmar. Maar het is niet de hoofdstad. Sinds 2005 is Naypyidaw de nieuwe, officiële hoofdstad. Daisy en ik verkennen deze bizarre stad op de brommer en verbazen ons over de lege 20-baanse snelwegen, tientallen leegstaande hotels en een heuse replica van de Schwedagong pagoda uit Yangon. Hier lees je meer over de meest bizarre stad die we ooit bezocht hebben. Houd je van vreemde plekken en gekke bezienswaardigheden, dan móet je Naypyidaw bezoeken!
 
20 lane highway Myanmar

Bezoek de Kayah State en haar inwoners

Myanmar is nog steeds niet helemaal vrij toegankelijk. Verschillende grensgebieden zijn verboden terrein. Een van de staten die in de afgelopen jaren wel geopend is, is de Kayah staat. In samenwerking met Better Places en het CBI reizen Daisy en ik samen met een lokale gids door de kleine dorpen, waar de bekende ‘long-neck’ vrouwen vandaan komen. Daisy probeert zelf de nekringen. We leren geitenwol spinnen, sieraden maken en spelen op een bamboegitaar. We maken een mooie wandeling door de omgeving en genieten van een uitgebreide, traditionele lunch. Hier lees je het hele verhaal over ons avontuur in de Kayah State.
 
Bamboo guitar kayah Myanmar

Doen in Myanmar: zelf drinkwater filteren!

Ook in Myanmar kan je het kraanwater gewoon drinken! Uiteraard niet rechtstreeks vanuit de kraan, dat zorgt waarschijnlijk voor het nodige gerommel in de trommel. Maar met de filterflessen van Water-to-Go drink je overal ter wereld veilig het drinkwater en zelfs water uit natuurlijke bronnen zoals rivieren en meren. Wil je meer weten? Lees onze ultieme filterflessentest of ga direct naar de website van Water-to-Go en bestel jouw eigen filterfles!
 

Wil je nog meer doen in Myanmar? Lees verder!

1. Myanmar: maak kennis met de bewoners van de onbekende Kayah State
2. Moeten we Myanmar boycotten? Of juist nú een vakantie boeken?
3. 7 hoogtepunten om te doen in Kochi, India
4. Meet the locals: 17 handige websites voor onvergetelijke ontmoetingen op reis
5. Dit is er te doen in het culturele en wonderschone Assam

By

Natuurlijk ga je varen op het Inlemeer, fietsen door de ruïnes van Bagan en naar de gouden tempel van Yangon. Maar wie wil ontsnappen aan de massa maakt – net als wij – ook een uitstapje naar de onbekende Kayah State. Daar ontmoeten wij de goedlachse Kayan-vrouwen met hun beroemde nekringen; proeven we van de Birmese keuken; spelen we op een bamboegitaar én word ik van top tot teen in traditionele klederdracht gehesen. Dat is niet alleen leuk voor de foto, maar ook voor mijn publiek, dat zich kostelijk vermaakt als ik probeer op te staan in mijn bijzondere outfit.

In dit blog maak je kennis met de bewoners van Myanmar en ontdek je waarom deze ervaring ook in jouw reisschema moet staan.

Twijfel je of je wel naar Myanmar kan reizen nu het land zo negatief in het nieuws is? In dit artikel leg ik je uit waarom wij ervoor kozen om juist nu naar Myanmar te gaan.

Europese billen

In alle vroegte staan we met onze backpacks op het busstation van Naypyidaw te wachten op ons vervoer naar Loikaw. Magere kippen speuren de grond af naar voer. Mannen drinken thee en vrouwen vegen de stoep. “Yangon! Yangon!” roepen kerels die uit de openslaande deuren van gigantische bussen hangen. “Mandalay!” We duimen dat onze bus net zo mooi en comfortabel is. De luxe tourbussen rijden af en aan, maar niet eentje gaat naar Loikaw.

Dan stopt er een kleine, roestige bus. Op het dak liggen rijstzakken, rieten manden en 2 minuten later ook onze tassen. We wurmen ons door het smalle gangpad naar het enige lege bankje. Deze zitplaatsen zijn niet gemaakt voor onze dikke, Europese billen. We zitten goed klem. En dat is nodig op de hobbelige wegen waar we de aankomende 6 uur overheen rijden.

Grootste diversiteit

Loikaw is de hoofdstad van de Kayah State, in het oosten van Myanmar. Het is de kleinste staat met de grootste diversiteit aan etnische groepen, zoals de Kayah, Kayan, Bre, Lahta en Yinbaw. De stammen leven nog steeds volgens eeuwenoude, inheemse gebruiken en kleden zich in traditionele klederdracht. De bekendste zijn de Kayan-vrouwen met hun koperen nekringen. Tot 2013 was de Kayah State verboden toegang voor toeristen. Nu zijn 2 van de 7 provincies geopend en klaar om ontdekt te worden door reizigers die op zoek zijn naar authentieke ontmoetingen en een onvergetelijk ervaring.
 
Myanmar Burma kayah state

Een fotostop en souvenirs

Martino haalt ons op in Loikaw. Hij is de aankomende 2 dagen onze tolk. We laten de stad achter ons en slaan af naar een rood zandpad. In het glooiende landschap staan houten hutten op palen. Onder de huizen schuilen de koeien voor de zon. Op weg naar het dorpje Pan Pet passeren we een toeristenmarkt. Om het plein vind je kraampjes vol lappen, beeldjes en andere prullaria. Aan de andere kant van de weg staat een lange rij minibussen geparkeerd. “De meeste toeristen komen voor een selfie met de langnek vrouwen.” Martino vindt het geen fijne plek. “Na een fotostop en een paar souvenirs weten die mensen nog steeds niks over onze cultuur. Dit is niet authentiek.” Wij rijden door.

Geneeskrachtige planten

In Pan Pet ontmoeten we onze lokale gids Paulina. Zij neemt ons mee de bergen in voor een prachtige wandeling. NAAM spreekt geen Engels. Martino vertaalt. Paulina duikt af en toe van het pad af en komt dan terug met een bloem of hand vol blaadjes. Ze vertelt ons over de geneeskrachtige werking van de planten en hoe ze die nog altijd gebruiken in haar dorp.
Op de hoogste heuvel staat een gouden stupa die uitkijkt over de Kayah State. Martino wijst naar het oosten: “je kan Thailand zien vanaf hier.”
 
Kayah herbal medicine myanmar

Kayah State Pan Pet
 
Na de wandeling neemt Paulina ons mee naar haar huis, waar ons een uitgebreide lunch wacht. Haar moeder, tante en oma hebben zich uitgesloofd in de keuken. De tafel staat vol kleine bakjes met traditionele, Birmese gerechten. Deze maaltijd overtreft elk restaurant waar we in Myanmar zijn aangeschoven.

Traditionele ambachten

Traditionele ambachten zijn nog steeds erg belangrijk in het dagelijks leven van de bewoners. In Pan Pet bezoeken we een Kayah familie. De vrouwen kleden zich in rode lappen en dragen zelfgemaakte kettingen en oorringen. De gastvrouw laat zien hoe ze van geitenwol het garen spint voor haar prachtige kleding. Een andere vrouw speelt op een zelfgemaakte bamboegitaar. Zelfs de snaren zijn van bamboe gemaakt. De klanken zijn kalm en hypnotiserend. Martino vertelt ons dat de vrouw haar hele leven muziek maakt. Als er iets te vieren is in het dorp, is zij erbij! Ik mag ook een poging wagen. De vrouw speelt geduldig met mij mee en begint hard te lachen wanneer mijn gejammer haar muziek overstemt.

Nekringen als schoonheidssymbool

In het volgende dorp ontmoeten we vrouwen van de Kayan stam. Zij dragen de goudkleurige ringen die hun nek langer maakt. Het is een schoonheidssymbool: hoe meer ringen, hoe mooier. Met de hulp van Martino vraag ik ze de oren van het hoofd over de voor mij vreemde gewoonte. Zit dat wel lekker? Slaap je er ook mee? Kunnen ze nog af? Het beste antwoord op mijn vraag krijg ik als de vrouw ringen tevoorschijn haalt en die bij mij om doet. Comfortabel? Absoluut niet. Zij slapen ermee, maar ik kan mijn hoofd niet eens meer draaien. Gelukkig voor mij kunnen de ringen ook weer af.
 
Bamboo guitar kayah Myanmar

Myanmar handicrafts kayah state long neck

Boze geesten verdrijven

De volgende dag worden we opgewacht door een andere lokale gids. Htwe Myar neemt ons mee langs de ‘Trail of Ancestors’. Op een open veld staan tientallen totempalen met lange slingers die wapperen in de wind. Ze helpen de boze geesten te verdrijven. In het midden staat een houten altaar. Htwe Myar vertelt over het kippenbotten ritueel. Elk jaar bekijkt de sjamaan een handvol botten en voorspelt de toekomst van het dorp. Spiritualiteit en de natuur spelen een belangrijke rol in het leven van de bewoners.

Katoenen beenringen

Na een ontspannen wandeling door het kleine dorp, word ik door een vrolijke bewoner uitgenodigd in haar huis. Gisteren probeerde ik de oncomfortabele ringen. Vandaag gaan we nog een stapje verder. De gastvrouw wikkelt me in rode lappen. Versiert mij met zilveren kettingen en verbergt mijn haren onder een ingewikkeld gevouwen hoofddoek. Ze perst mijn handen door zilveren ringen, die eigenlijk gemaakt zijn voor smalle Birmese vrouwen. Maar dan komt het: ik krijg, net als zij, gelakte, katoenen beenringen om mijn knieën. De Kayah vrouw rijgt de ringen met tientallen tegelijk om mijn benen en wordt steeds enthousiaster bij elke nieuwe ring die er nog bij past. Ook hier geldt weer: hoe meer ringen om je benen, hoe mooier je bent.

Ik waggel als een pinguïn

Verkleed als echte Kayah en lichamelijk beperkt door de loodzware ringen hijs ik mezelf op aan de armen van Patrick. Ik kan mijn benen niet buigen en waggel als een pinguïn door de donkere hut. Ik word voor de tweede keer hartelijk uitgelachen door mijn gastvrouw, die wel even voordoet hoe je in één keer opstaat zonder je benen te buigen. Zij is wel wat gewend. Ze draagt deze ringen haar hele leven. Of ze ooit afgaan? “Natuurlijk niet!”, vertaalt Martino haar antwoord. “Ik draag ze met trots!” De oude vrouw bekijkt mij van top tot teen en klapt verrukt in haar handen. “Je ziet er prachtig uit! Foto!”
 
Myanmar Kayah State tribe dress

Myanmar Kayah state hill tribe

Hete rijstwijn tegen de kou

Als mijn benen weer bevrijd zijn rennen we naar de laatste stop. Hier komt de regen zomaar uit het niets opzetten en valt dan met bakken tegelijk uit de lucht. Gelukkig is het tijd voor de lunch. Alweer worden we verwend met een tafel vol heerlijkheden. Gebraden okra, aardappelen op een stokje en eieren in tomatensaus. Met de plotse kou van buiten weten ze hier wel raad. Na het eten krijgen we een glaasje hete rijstwijn, gebrouwen door de buren. Een beetje te sterk voor mij, maar het perfecte middel om lekker op te warmen.
 

Zij een inkomen, wij een bijzondere ervaring

Na twee volle dagen zet Martino ons weer af op de plek waar hij ons eergisteren ophaalde. “Thank you so much”, zegt hij met een grote glimlach. Hij is dankbaar voor elke toerist die meer wil ervaren dan enkel een selfiemomentje met een langnek-vrouw. Deze tour is speciaal ontwikkeld om de bewoners in de Kayah State actief te betrekken en te laten profiteren van het toerisme. Zij zijn de gidsen, de koks, de chauffeurs en de gastvrouwen die ons bezoek zo bijzonder maakten. Met dit project hebben de bewoners een inkomen. Maar veel belangrijker nog; zij hebben de kans om hun tradities, ambachten en cultuur te delen met nieuwsgierige toeristen, zonder dat ze tentoongesteld worden als aapjes in een circus. En wij? Wij zijn weer een onvergetelijke ervaring rijker.

Bekijk hier de video die ik maakte

Ons Kayah avontuur is zo leuk, dat ik er een video van maakte. Die kijk je hier!

Meer weten over community based tourism in de Kayah State in Myanmar? Op de website van Myanmar Travel lees je er alles over.
Wij bezochten de Kayah State in samenwerking met het CBI en het ITC.
Wil je zelf deze bijzondere tour boeken? Dat kan met deze bouwsteen van Better Places.

De All Day Every Nieuwsbrief

Wil je dit soort verhalen zoals over de Kayah State in Myanmar niet meer missen? Meld je dan aan voor onze All Day Every Nieuwsbrief. Je krijgt 1 keer in de maand een selectie handige, altijd leuke, soms grappige verhalen en tips in je inbox. We spammen je niet, we vermaken je alleen! Meld je aan en krijg een selectie van handige digitale recepten uit Lekker koken met restjes cadeau! Klik hier om je aan te melden. Wil je elke week een mailtje krijgen met de nieuwste verhalen? Klik dan hier voor de All Day Every Update.

Genoten van dit verhaal over Kayah State? Lees verder!

1. Moeten we Myanmar boycotten? Of juist nú een vakantie boeken?
2. Hoe een klein gebaar leidt tot een inspirerende ontmoeting in Thailand
3. 21 verrassende dingen die je nog niet weet over Bangladesh als vakantieland
4. In Zimbabwe praat je niet over de toekomst
5. De bizarre hoofdstad van Myanmar: rijden over een 20-baans snelweg zonder verkeer

By

Veel mensen denken dat Yangon de hoofdstad van Myanmar is. Dat is niet zo gek. Tot 2005 was dat namelijk ook zo. Tegenwoordig wordt de bizarre stad Naipyidaw de hoofdstad genoemd. Het is in oppervlakte veruit de grootste stad en het parlement zetelt er. Maar zoals we in een eerder blog al hebben laten zien: in de bizarre, nieuwe hoofdstad is weinig te beleven. Yangon is een ander verhaal. Daar vind je hippe restaurants, gave dakterrassen, een verlaten pretpark en gezellige stadsparken. In dit blog delen we 12 hoogtepunten in Yangon die je absoluut niet mag missen!

1. De Schwedagon pagoda

Deze 98 meter hoge, met 50.000 kilo bladgoud belegde pagoda is een absolute must see. Het maakt niet uit hoeveel tempels, kerken en moskeeën je in je leven al bezocht hebt. Dit gigantische, architectonische wonder is altijd de moeite waard. De grootsheid, de hoeveelheid goud, de edelstenen en de honderden kleine stupa’s en tempels die rondom deze pagoda zijn gebouwd, vormen een indrukwekkend gezicht. In verhalen over plunderende Portugezen, stelende Britten en dodelijke protesten is deze pagoda altijd het middelpunt. Een bijzonder kijkje in de bewogen geschiedenis, dat je niet mag overslaan als je Yangon bezoekt.
 
Swedagon pagoda

2. Free walking tour doen in Yangon

Iedere woensdag en zondag organiseert Free Yangon Walks gratis wandelingen door downtown Yangon. Je wordt meegenomen door smalle straatjes, naar koloniale gebouwen en een lokale markt. De tour start bij het Maha Bandula Park, tegenover het grote, witte stadhuis. Wij lopen mee met de history walk en leren zo op één van de eerste dagen de stad en zijn geschiedenis goed kennen. Dat maakt de rest van ons verblijf gelijk een stuk makkelijker. Je kan ook kiezen voor de architecture walk of de contemporary walk. Wat je het leukst vindt hangt denk ik vooral van je eigen interesse af.
 
Yangon Free walking tour

3. Fietsen in Dala

Het is even vroeg opstaan, maar daar krijg je wel iets voor terug. Deze tour is voor ons misschien wel hét hoogtepunt: een fietstour in Dala. De stad Dala ligt aan de overkant van de rivier en is niet te vergelijken met het moderne Yangon. Onze goedlachse gids vertelt ons dat stromend water nog altijd ontbreekt en veel mensen hier leven zonder elektriciteit. Op de fiets krijg je een mooi inkijkje in het echte leven in Myanmar. Je passeert tempels, kerken en moskeeën. Je wandelt door kleine wijkjes, waar iedereen je met een grote glimlach verwelkomt. Als laatste bezoek je een duurzame onderneming: ChuChu design. In het kleine winkeltje worden souvenirs gemaakt van oude fietsbanden, plastic flesjes en andere producten die wij afval noemen. Jouw souvenir draagt op deze manier bij aan minder afval in de natuur en een inkomen voor de makers. Een win-win!
 fietstour Myanmar

4. Ontspannen in Maha Bandula Park

Het Maha Bandula park is een klein stadspark in het centrum van de stad. Het park wordt omringd door prachtige, historische gebouwen. Aan de oostkant van het park kan je ’s middags en ’s avonds terecht bij een lokale streetfood markt. Maar het leukste is om in de schaduw van een boom even lekker bij te komen van je drukke bestaan als toerist. De lokale bevolking komt ook graag in het park en dat maakt het een gezellige bedoening. Aan het einde van de dag, als de locals klaar zijn met werk, is het gezellig druk en het leukste moment om het park te bezoeken.
 
City Park Yangon

5. Afkoelen bij Inya Lake park

Als je naar de kaart van Yangon kijkt, dan zie je in het midden een hele grote blauwe vlek: Inya Lake (niet te verwarren met het Kandawgyi Lake). Tijdens de taxirit vanaf het vliegveld en het grootste busstation kom je er gegarandeerd langs. Vroeg in de avond verzamelen zich honderden Birmese mannen en vrouwen in het park om gezellig te ontspannen op het met bloemenperkjes versierde dijkje. Even onderuit zakken in het gras en genieten van het uitzicht over het meer kan zorgen voor een welkome verkoeling aan het einde van een hete dag. Ook voor jou. Maar let op! Er mag niet gekust worden.
 
Park Yangon River view

6. Hippe restaurantjes

Yangon kent steeds meer hippe restaurantjes. Voorbeelden van bekende restaurants waar veel toeristen komen zijn Rangoon Tea House, Sofaer & Co en Pansuriya. Een vrij nieuw restaurant, dat ons aangeraden werd door een local, is het Bodhi Nava café. Maar ook het veganistische Nourish café is het bezoeken waard. Genoeg te kiezen dus.
 
Myanmar food

7. Uitzicht over de stad

Rooftopbars en uitzichtpunten zijn er genoeg in Yangon. Van een uitzicht over het meer vanuit het Inya Lake park tot een dakterras in het oude centrum. Uitkijkend over de fonkelende lichtjes krijg je een beter beeld van de uitgestrektheid van deze miljoenenstad. Het beste uitzicht heb je bij het Esperado Lake View hotel. Het is een chique hotel met weinig karakter, maar het uitzicht is fenomenaal. Neem de lift naar het restaurant, bestel een drankje en neem plaats op het dakterras. Hier kijk je uit over Kandawgyi Lake en de de rest van Yangon. Plan deze activiteit rond zonsondergang of als het al donker is. De lucht kleurt avondrood en duizenden lichtjes zweven door de drukte. De verlichte Schwedagonpagoda op de achtergrond maakt het uitzicht helemaal af.
 
Yangon Swedagon pagoda by night

8. Het verlaten pretpark

Wel eens van urban exploring gehoord? Dan ontdek je gebouwen of plekken die jaren geleden verlaten zijn. Bijna overal ter wereld zijn er ziekenhuizen, fabrieken, scholen en zelfs ondergrondse locaties te vinden die door urban explorers worden verkend. Yangon kent een heel bijzondere locatie: een verlaten pretpark, waar je gewoon rond kunt dwalen! Het park werd in de tijd van de militaire dictatuur gebouwd om te laten zien dat er ook leuke dingen gebeuren in Myanmar. Inmiddels begint moeder natuur flink terug te slaan en grijpt alles wat ze maar pakken kan. Gras, mos, struiken en bomen groeien in en op de verlaten attracties en eetstalletjes. Het achterliggende verhaal is onduidelijk. Maar het meest aannemelijke is dat de eigenaar na de onafhankelijkheid van het land z’n biezen heeft gepakt, omdat de overheid zijn park niet meer financieel kon ondersteunen. Toen was het gauw gebeurd met de pret.
 
Abandoned amusement park Yangon

De ingang naar het verlaten pretpark vind je hier.
 

9. Doen in Yangon: KTV

Zing jij graag de longen uit je lijf? Dan is Yangon een plek waar je je hart op kunt halen! In het bruisende centrum van de stad zijn verschillende karaoke-cafés (KTV) te vinden. De in Azië razend populaire uitgaansgelegenheden bieden ruimte aan families, vrienden en stelletjes om samen karaoke te zingen in een eigen privékamer. Een goed aangeschreven bar is de Voice Industry Family KTV op 48th street. Het net geopende KTV café The Great Garden Bar vind je op op 17th street. The Great Garden bar heeft ook een fijn dakterras waar je na het zingen kan bijkomen van je eigen talent.

10. De BBQ straat

Als je graag tussen de locals dineert, dan moet je op 19th street zijn. Daar is het een drukte van belang. Tientallen restaurantjes die de kunst van het BBQ’en hebben geperfectioneerd schreeuwen hier om de aandacht van potentiële klanten. Tafeltjes en stoeltjes staan buiten, verse vis ligt te grillen op het vuur en honderden mensen zitten heerlijk te smikkelen van het eten op stokjes. Het aanbod op de BBQ-straat bestaat vooral uit vlees en vis. Als vegetariër is het daarom even zoeken naar een plek die ook voldoende groente op een spiesje verkoopt. Gemarineerde tofuballetjes, gekruide broccoli en bloemkool op een stokje, verschillende soorten paddestoelen. Keuze genoeg. Eet smakelijk!
 
Yangon barbecue street

11. Strand Road Night Market

De BBQ straat is beroemd en veel toeristen weten hun weg daar naartoe te vinden. Een minder bekende, maar net zo leuke plek, is de Night Market aan Strand Road. Deze markt strekt zich uit in westelijke richting vanaf de loopbrug, vlakbij het luxe The Strand Hotel Yangon, helemaal tot het einde van Strand Road. De markt start om 15:00 uur en eindigt om 23:00 uur. Hier worden allerlei producten verkocht; telefoons, horloges en plastic speelgoed. Maar je komt hier vooral om te eten. Geniet als een local van de heerlijke noodles, gegrilde groenten en exotische fruithapjes.
 
Yangon street food

12. The circular train

De the circular train is een transportmiddel dat veel door de lokale bevolking wordt gebruikt. Hiermee reis je in ongeveer 3 uur een rondje om de stad. Je kunt op alle stations in- en uitstappen. Je hoeft dan geen nieuw kaartje te kopen en je kan op deze manier verschillende leuke plekken bezoeken. Maar zitten in de trein tussen de locals is de echte attractie. Comfortabel is anders en het kan erg warm worden omdat airco ontbreekt, maar het is het afzien meer dan waard. Neem wel voldoende water mee! Kleine snacks en versnaperingen worden in de trein zelf verkocht.
 
Swedagon pagoda Myanmar

Accommodatietip: BaobaBed Hostel

Wij sliepen in Yangon bij een heel fijn, klein hostel midden in het centrum: BaobaBed Hostel Yangon. Onze kamer was schoon en heel erg comfortabel. Een klein koffiecafé dat onderdeel is van het hostel maakt het geheel nog prettiger en de centrale ligging zorgt ervoor dat je binnen een mum van tijd op alle leuke foodmarkten staat! Een privékamer kost je slechts €23,- en een bed in een dorm €10,-. Boek snel en makkelijk via de website van het hostel!

De All Day Every Nieuwsbrief

Wil je dit soort verhalen zoals over wat te doen in Yangon niet meer missen? Meld je dan aan voor onze All Day Every Nieuwsbrief. Je krijgt 1 keer in de maand een selectie handige, altijd leuke, soms grappige verhalen en tips in je inbox. We spammen je niet, we vermaken je alleen! Meld je aan en krijg een selectie van handige digitale recepten uit Lekker koken met restjes cadeau! Klik hier om je aan te melden. Wil je elke week een mailtje krijgen met de nieuwste verhalen? Klik dan hier voor de All Day Every Update.

Iets met de locals doen in Yangon?

Wij boeken veel van onze activiteiten in Azië bij de Backstreet Academy. Hier staan de lokale bevolking, de cultuur en eeuwenoude tradities centraal. En jij kan zo’n leuke activiteit ook doen in Yangon!
 

Backstreet Acadamy

 
Eerder deden wij met de Backstreet Academy een workshop Tibetaans momo’s maken in Pokhara. We gingen met Bisma op Foodtour in Kathmandu. En we ontdekten hoeveel stappen er nodig zijn om rijst te produceren. Het aanbod van de Backstreet Academy is verspreid over 10 landen in Azië: Nepal, Laos, Malaysia, India, Indonesië, Myanmar, Cambodja, Thailand, Vietnam en de Filippijnen. Genoeg te kiezen dus!

Genoten van dit artikel over wat te doen in Yangon? Lees verder!

1. Moeten we Myanmar boycotten? Of juist nú een vakantie boeken?
2. Gelukkig nieuwjaar! Wij vieren het Thingyan waterfestival in Myanmar
3. Dit is er te doen in het culturele en wonderschone Assam
4. 7 hotspots die je niet mag missen tijdens je rondreis door Sri Lanka
5. Zelf kraanwater filteren op reis? Wij testen en vergelijken 4 opties

By

Nog niet zo geleden dacht ik dat Yangon de hoofdstad van Myanmar was. Tot ik hoorde over een bizarre stad die in het geheim gebouwd is door het Birmese leger en in 2005 gelanceerd werd als de nieuwe hoofdstad van Myanmar: Naypyidaw. Vanuit het niets moesten alle overheidsinstanties en hun medewerkers verhuizen naar het nieuwe metropool. De rest zou vanzelf volgen. Ruim 10 jaar later is Naypyidaw een stad waar de lokale bewoners een lachkick van krijgen. “Wie wil daar nou wonen?”, vragen ze zich giechelend af. Ik ben gefascineerd door de spookstad met meer straatvegers dan inwoners en een 20-baans snelweg zonder verkeer.

Voor ik je meer vertel over de hoofdstad van Myanmar en hoe deze merkwaardige stad is ontstaan, neemt mijn vriend Patrick je in 2 minuten mee op een brommer langs de hoogtepunten van Naypyidaw.
(Lees verder onder de video.)
 

Het stadshart zonder hartslag

Volgens Google Maps rijdt onze gammele bus de hoofdstad van Myanmar binnen. Ik kijk door het raampje en zie links en rechts uitgestrekte grasvelden. De 6-baans weg is nagenoeg leeg. In de verte onderscheid ik met moeite het silhouet van een pagoda tegen de heiïge zomerlucht. Nergens zie ik de bebouwing die je verwacht als je de grootste stad van een land binnengaat. Ik druk nog eens op het locatieballetje van mijn navigatie. De GPS zal het wel mis hebben. De kaart wordt opnieuw geladen en het stipje verschijnt op dezelfde plek. Het klopt. We zijn toch echt in het centrum van Naypyidaw. Het stadshart zonder hartslag.

Oversteken is een koud kunstje

Het blauwe balletje rolt richting ons hotel. “Stop!”, roept Patrick naar de chauffeur. Zelfs in de hoofdstad doen ze niet aan bushaltes. Als je er eerder dan de eindhalte uit wil, moet je roepen. We worden nog net niet gelanceerd. Met veel bombarie trekt de bus weer op en laat ons in stilte achter op een hoge stoep langs een weg met 8 rijstroken. Het pastelkleurige hotelcomplex staat achter een groene haag aan de andere kant van de weg. Oversteken is een koud kunstje. We kijken naar links en dan naar rechts. Er is geen verkeer.
 

Piccolo met een gouden karretje

The Hotel Grand ACE ziet er in het echt minder spectaculair uit dan op de foto’s. Het hoofdgebouw heeft 2 ingangen, waarvan 1 niet in gebruik is. Daar staan stapels vloertegels en zakken cement onder een dikke stoflaag in een donkere hal. Bij de 2de entree komt een piccolo met een gouden karretje op ons afgerend. Hij stapelt onze tassen op de krakende rolkar en neemt ons mee door de grote, marmeren hal naar de receptie. We krijgen een cocktail zonder alcohol en de sleutel van de kamer. “Enjoy your stay!”, galmt het door de aankomsthal.

Doodop van de lange busrit ploffen we neer op ons kingsize bed. Morgen gaan we deze bizarre stad van dichtbij bekijken.



De nieuwe stad

Tussen de eindeloze rijstvelden en rietplantages is begin deze eeuw een stad gebouwd. In 2005 is het project nagenoeg klaar en wordt Naypyidaw officieel de nieuwe hoofdstad van Myanmar. Ministers, ambtenaren en legerofficieren verhuizen verplicht naar de stad, die volgens de plannen binnen de kortste keren één van de grootste metropolen van Azië moet zijn. 12 jaar later is daar niets van terechtgekomen. Naypyidaw is 4 keer zo groot als Londen, maar telt nog geen miljoen inwoners. Wat blijkt? Een levendige stad is niet maakbaar.
 

Gekleurde zones

Naypyidaw is verdeeld in zones: de hotelzone, een straat voor alle restaurants, een plek voor overheidsgebouwen, de woningen van ambtenaren, een militair complex waar je als gewone burger niet mag komen en het ministerie met het presidentiële paleis. Het indrukwekkende gebouw is een samensmelting van de bombastische Stalinistische architectuur en de sierlijke, Birmese bouwstijl. Er staat een imposant, metalen hek omheen. Foto’s maken mag niet, maakt een bewaker met hevige gebaren ons duidelijk.

Liever op en neer

Het kan nog gekker in Naypyidaw; de woontorens voor ambtenaren hebben verschillende kleuren die aangeven tot welk ministerie de bewoners behoren. In het groene gebouw wonen alle medewerkers van het Ministerie van Landbouw. In het blauwe gebouw het personeel van het Ministerie van Volksgezondheid. Er is ook 2 hectare grond gereserveerd voor alle buitenlandse ambassades en ontwikkelingsorganisaties. Maar tot nu toe heeft nog niet 1 zich daadwerkelijk in de hoofdstad gevestigd. De medewerkers reizen liever op en neer van de oude en vooral gezellige hoofdstad Yangon, dan dat ze zich moeten vestigen in deze lege stad.

Geen natuurlijk centrum

Door de vreemde indeling van Naypyidaw is er geen natuurlijk centrum of gezellig plein waar de mensen samenkomen. Ook daar hebben de stadsplanners wat op bedacht. Een fonteinenpark, 4 golfbanen, een perfecte replica van de wereldberoemde pagoda in Yangon en een dierentuin met vooral heel veel plastic dieren. Ironisch genoeg wordt het gigantische pinguïnverblijf (met echte pinguïns) 24 uur per dag voorzien van airconditioning, terwijl het grootste deel van het land regelmatig met 40 graden zonder energie zit. Naypyidaw is de enige plek in Myanmar waar de stroom nooit uitvalt. De hotels en restaurants bieden gratis en snel internet en er zijn volop winkelcentra. Het enige wat Naypyidaw nog mist is mensen.
 

Tuinmannen en straatvegers

Dat gebrek aan bewoners doet iets met je. Op ons brommertje tuffen we op de lege snelweg. De enige mensen die we tegenkomen zijn de tuinmannen en straatvegers in knalgele vestjes, die de lege stad spik en span houden. Je kan zeggen wat je wil, maar de groene stroken tussen de overdaad aan asfalt liggen er mooi bij. Toch bekruipt me de hele tijd het onbehaaglijke gevoel dat we iets over het hoofd zien. Dat er ergens in Naypyidaw een groot feest is waarvoor wij niet zijn uitgenodigd. Of erger; dat er iets vreselijks is gebeurd en iedereen de stad halsoverkop heeft verlaten.

Een aanval uit het westen

Terwijl we op ons gemakje rijden over de 20-baans snelweg die naar het parlementsgebouw leidt, worden we ingehaald door 1 auto. File of spitsuur kennen ze niet in Naypyidaw. Dat is uniek voor een Aziatische hoofdstad. Volgens het leger was de verhuizing nodig omdat de oude hoofdstad Yangon de groei niet meer aankon. Maar de onofficiële berichten vertellen een heel ander verhaal. Het toenmalige militaire regime was bang voor een aanval uit het westen. De hoogste chef zou door een astroloog zijn gewaarschuwd en dus verhuisden alle belangrijke overheidsinstanties naar een strategische plek. De weg met 20 banen zonder middenstrook is een mooi voorbeeld van die paranoïa. In tijden van crisis kan de brede weg gebruikt worden als vliegveld.
 

Is het de moeite waard?

Is het de moeite waard om een omweg te maken langs deze surrealistische stad? Wij vonden van wel. Tijdens al mijn reizen heb ik nog nooit een plek meegemaakt waar ik me zo vaak heb verbaasd als in Naypyidaw. Het is een onwerkelijke ervaring om met een brommertje over een mega brede snelweg te rijden. Dat levert hilarische plaatjes op. Maar verder is Naypyidaw totaal niet fotogeniek, oersaai en ontzettend ongezellig. Heb je maar beperkt de tijd en nu al moeite om keuzes te maken tussen al het moois wat Myanmar te bieden heeft, dan zou ik Naypyidaw lekker laten voor wat het is.

De All Day Every Nieuwsbrief

Wil je dit soort verhalen zoals over de hoofdstad van Myanmar niet meer missen? Meld je dan aan voor onze All Day Every Nieuwsbrief. Je krijgt 1 keer in de maand een selectie handige, altijd leuke, soms grappige verhalen en tips in je inbox. We spammen je niet, we vermaken je alleen! Meld je aan en krijg een selectie van handige digitale recepten uit Lekker koken met restjes cadeau! Klik hier om je aan te melden. Wil je elke week een mailtje krijgen met de nieuwste verhalen? Klik dan hier voor de All Day Every Update.
 

Genoten van dit artikel? Dan vind je dit ook leuk!

1. Gelukkig nieuwjaar! Wij vieren het Thingyan waterfestival in Myanmar
2. Moeten we Myanmar boycotten of juist nu gaan?
3. Myanmar: maak kennis met de bewoners van de onbekende Kayah State
4. Op safari door de buitenaardse Wadi Rum woestijn in Jordanië
5. Inspirerend hotel: op schattenjacht in Inle Lake bij A Little Eco Lodge

By

Gelukkig nieuwjaar! Halverwege april viert Myanmar de jaarwisseling met het Thingyan waterfestival. Dit waterfestival in Myanmar betekent 4 dagen lang watergevechten, muziek en heel veel eten. Wij kunnen wel wat afkoeling gebruiken en bewapenen onszelf met waterpistolen voor we onszelf laten natspuiten in de straten van Mandalay.

The game is on

Ik houd het nog geen 10 minuten droog voor de eerste enthousiasteling een emmer water tevoorschijn haalt. “Mingalabah!”: goeiedag, roept hij vrolijk. “Are you happy?” Even twijfel ik over mijn antwoord. Mijn oor zit verstopt van de klots ijskoud water die recht in mijn gezicht uiteenspat. De druppels rollen via mijn nek over mijn rug. Het is 38 graden buiten. De verkoeling is heerlijk. “Yes, I’m happy! Thank you.” Een meter van me vandaan staat Patrick. Droog. Het enige vocht dat ik bij hem bespeur zijn de tranen van het lachen die over zijn wangen rollen. The game is on!

Goed karma

Met het Thingyan Festival luiden de Birmezen het nieuwe jaar in. Met het water spoelen de mensen hun zonden en pech van het afgelopen jaar weg. Dat lijkt wel op wat wij doen met de nieuwjaarsduik. Na de verfrissende douche zijn ze klaar om het nieuwe jaar met een schone lei te beginnen. Kijk dus niet vreemd op als mensen je bedanken voor het natspuiten. Je hebt ze tenslotte geholpen om van hun slechte karma af te komen.

Op nieuwsjaarsdag, de 5de dag, is het gedaan met de waterpret. Het is tijd voor bezinning. De Birmezen gaan massaal naar de tempel om de ouderen en monniken te eren. Gevangen vissen en vogels worden vrijgelaten en mensen delen gratis eten uit op straat. Allemaal voor een goed karma.
 
Waterfestival thingyan myanmar

Verboden voor het verkeer

Het waterfestival in Mandalay speelt zich voornamelijk af rondom het stadspaleis. Aan de oostkant staan de eetkraampjes en aan de zuidkant de tribunes met muziek en waterkanonnen. Beide kanten zijn sinds dit jaar verboden voor verkeer. Met de drukte op straat kan ik me niet voorstellen hoe dat geweest moet zijn toen er nog pickups en motors door de menigte reden. Pas als we de hoek om slaan naar de westkant van het paleis waar de auto’s nog wel mogen komen, krijg ik een idee van de gekte van voorgaande jaren. De straat staat centimeters hoog onder water. Brommers met soms wel 5 personen op 1 zadel scheuren door het water en laten metershoge sporen achter. De rest van het verkeer staat muurvast. In de achterbak van de pickups staan vriendengroepen en families verveeld te wachten tot het verkeer eindelijk weer op gang komt. De voetgangers op de smalle stoep banen zich een weg tussen de eetstalletjes.
 

Net Koningsdag

Wij keren om, terug naar de 26th Street, het kloppend hart van het Thingyan Festival.
Het feest doet me denken aan Koningsdag, maar dan met heel veel water. Jongeren verzamelen zich rondom de tientallen podia. Lokale popsterren galmen boven de harde beat uit. Jongens en meisjes dansen wild op de muziek. In de goot ligt een uitgetelde jongen met een leeg plastic bekertje in zijn hand. Langs hem loopt een moeder met een peuter op haar arm. Het vrolijke kind heeft een Spidermandoekje op zijn hoofd en draagt een stoere zonnebril. Achter moeder huppelt het oudere broertje, tot op het bot doorweekt, door de diepe plassen water.
 
Waterfestival Myanmar Drunk

Alles is geoorloofd

Onze waterpistolen zijn niet zo handig. Er zit geen waterreservoir bij. We moeten het wapen vullen en leegspuiten, zoals je dat met een injectienaald doet. We moeten dus steeds op zoek naar een bron om onze plastic geweren te vullen. Langs de weg staat mensen met grote watertonnen waarmee ze hun eigen waterpistolen voorzien van ammunitie. Ik loop eropaf en vraag of ik mijn pistool mag vullen. Met grote, vriendelijk gebaren maken de Birmezen ruimte zodat ik bij de waterton kan. Terwijl ik voorovergebogen in de bak hang voel ik een stroom water in mijn nek sijpelen. Als ik me omdraai zie ik een oude vrouw met een lege kom in haar handen schuldbewust naar me giechelen. Ik aarzel geen moment en pak mijn geladen waterpistool. Ik spuit het apparaat helemaal leeg over de oude vrouw die nu giert van het lachen. Alles is geoorloofd tijdens het grootste watergevecht van Myanmar.
 
Thingyan Waterfestival tourist

Wij zijn het doelwit

Er zijn niet zoveel toeristen op straat. We tellen hooguit 10 buitenlanders die, net als wij, doorweekt en verwonderd door de menigte sloffen en genieten van dit bijzondere waterfestival in Myanmar. Het is duidelijk dat wij het doelwit zijn. Zodra een watergooier ons in het vizier heeft is er geen ontkomen aan. Je ziet ze soms even twijfelen. Durf ik wel? En dan grijpen ze toch hun kans en rennen op ons af met een emmer vol water die vervolgens boven mijn hoofd geleegd wordt. Na een hele middag struinen zoeken Patrick en ik een muurtje langs de weg waar we even een kleine snack oppeuzelen. We zitten naast gezinnen en tienermeisjes en kijken samen naar de langsstromende menigte. Vanuit het niets krijg ik een flinke straal in mijn gezicht. Raak! En weer. Keer op keer weten de druppels ons te bereiken. Niet onze buren. Die kunnen in alle rust van hun twisted potato genieten. Denk maar niet dat wij een minuutje rust krijgen.
 
Water festival tourist myanmar

Bier en chips

De zon verdwijnt achter de horizon en het feestgedruis verstomt. Wij zitten op het terras in een zijstraat van drukte. De eigenaar serveert ons 2 tapbiertjes en een schaaltje chips waar we niet om hebben gevraagd. “Een verrassing van mij!” Eigenaar Thiri komt tussen ons in staan en vraagt een medewerker om een foto te maken van ons. Smile! We staan er goed op. Thiri vertelt dat het feest vroeger wel anders was. “De traditie is om mensen nat de sproeien met een takje van een plant die je in een zilveren kom met water doopt. Vroeger werden er traditionele dansen opgevoerd en was het feest veel ingetogener. Tegenwoordig kun je elkaar niet meer verstaan met die harde muziek op straat.” Thiri vindt het niet erg om te werken tijdens het festival. De moderne technomuziek en waterkanonnen vindt hij maar niks.
 
Thingyan beer water festival

De schaduwkant van Thingyan

Ik begrijp meneer Thiri wel. Het moderne waterfeest in Mandalay lijkt vooral voor de jongeren bedoeld. Zij dansen en drinken 4 dagen lang op muziek die zelfs mij te hard is. In het nieuws lees ik dat er elk jaar tientallen doden vallen in het verkeer. Thiri vertelt dat de politie niet controleert of mensen met alcohol op achter het stuur kruipen. Wij nemen geen risico en gaan lekker lopend terug naar ons hotel. Na 2 middagen houden wij het voor gezien. Voor een veel te hoog bedrag (het is tenslotte een feestdag) boeken we een taxi die ons langs de bezienswaardigheden van Mandalay rijdt. Langs de weg staan groepjes kinderen die emmertjes water over onze auto gooien. “Een gratis wasbeurt!”, lacht de chauffeur.

Mandalay Hill

De chauffeur blijft erop aandringen dat hij ons boven aan Mandalay Hill afzet. “Het zijn 1730 treden naar de top. Dat is veel te veel voor jullie in deze hitte.” We wuiven zijn advies weg en beginnen vol goede moed aan de klim. De trappen zijn een dry-zone, daar wordt niet met water gegooid. We passeren stupa’s, boeddhabeelden en souvenirkraampjes. Een half uur later zijn we boven. De zon staat hoog aan de hemel. Ik kijk Patrick aan. De druppels rollen over zijn oververhitte hoofd. Ik voel een koude rilling als een zacht briesje over mijn met zweet doordrenkte T-shirt blaast. Het idee was om de nattigheid te vermijden. Maar nu zou ik stiekem wel willen dat iemand een emmer ijskoud water over mij heen giet.

Rustig slapen tijdens het waterfestival in Myanmar

Tijdens het festival hebben wij bewust gekozen voor een rustige accommodatie. Bij de Peacock Lodge hadden we in de gezellige tuin alle ruimte om te genieten van het weer zónder nat te worden. De familie die de lodge al jaren runt is behulpzaam en vriendelijk. We hebben samen met hen een biertje gedronken om het nieuwe jaar in te luiden. Een aanrader!
 
Monks Mandalay Hill Myanmar Burma

De All Day Every Nieuwsbrief

Wil je dit soort verhalen zoals over het waterfestival in Myanmar niet meer missen? Meld je dan aan voor onze All Day Every Nieuwsbrief. Je krijgt 1 keer in de maand een selectie handige, altijd leuke, soms grappige verhalen en tips in je inbox. We spammen je niet, we vermaken je alleen! Meld je aan en krijg een selectie van handige digitale recepten uit Lekker koken met restjes cadeau! Klik hier om je aan te melden. Wil je elke week een mailtje krijgen met de nieuwste verhalen? Klik dan hier voor de All Day Every Update.
 

Genoten van het waterfestival in Myanmar? Lees verder!

1. Moeten we Myanmar boycotten? Of juist nú een vakantie boeken?
2. Waarom je tijdens het Holi Festival naar India moet
3. 21 verrassende dingen die je nog niet weet over Bangladesh als vakantieland
4. Vliegende honden en de Tempel van de Heilige Tand
5. De bizarre hoofdstad van Myanmar: rijden over een 20-baans snelweg zonder verkeer

By

‘Rohingyadorpen weggevaagd’, ‘Moslims massaal op de vlucht’. De kranten koppen al maanden met slecht nieuws uit Myanmar. De Verenigde Naties noemen de vervolging van de moslimminderheid ‘een schoolvoorbeeld van etnische zuivering’. Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi zwijgt over de Rohingya-crisis in haar land. Genoeg redenen om dit jaar een andere bestemming te zoeken voor je vakantie. Je kunt een land waar zich dit soort praktijken afspelen maar beter boycotten. Toch?

Met deze vraag worstelen Patrick en ik als we in Bangladesh onze verdere reisplannen aan het maken zijn. In dit artikel deel ik onze overwegingen en twijfels, waarom we hebben besloten om toch te gaan en waarom jij dat ook zou moeten doen.

Gebroken hart

Op weg naar Saint Martin’s Island, in het zuiden van Bangladesh, rijden we langs eindeloze vluchtelingenkampen. Duizenden hutten van plastic zeil en bamboe staan op elkaar gepropt in de broeiende zon. We spreken met ontwikkelingswerkers die ons vertellen over de onmenselijke situatie in de geïmproviseerde kampen. Ze delen de verhalen die zij dagelijks horen; over verkrachtingen, moorden, brandende dorpen en kinderen die verdrinken tijdens de gevaarlijke vlucht.

Mijn hart breekt als we Jessin ontmoeten. Hij is gevlucht uit Myanmar en verdient nu een fooi voor zijn familie met het tillen van tassen aan boord van de boot naar Saint Martin’s. Hij tilt mijn rugzak en blijft de hele reis bij ons zitten. Jessin wijst naar de oevers aan de andere kant van de rivier. “My home..” zegt hij met een glazige blik in zijn ogen. Hij wijst naar Myanmar. Op dat moment weet ik zeker dat ik niks met Myanmar te maken wil hebben. Nu weet ik wel beter.
 

Niets nieuws

Na de onafhankelijkheid van de Britse overheerser verandert Myanmar in een militaire dictatuur. De generaals die het land besturen onderdrukken iedereen met een afwijkende mening en worden beschuldigd van grove mensenrechtenschendingen. Door internationale sancties raakt het land volledig geïsoleerd van de buitenwereld. Myanmar verandert van het hoogstopgeleide land in Oost-Azië in 1 van de slechts geschoolde en armste landen in de regio. Een belangrijke oorzaak is de voortdurende burgeroorlog, waarbij het leger van de dominante bevolkingsgroep Bamar vecht met milities van minderheden in het hele land. Het geweld tegen minderheden in Myanmar is dus niets nieuws. Maar de open grenzen en het toerisme zijn dat wel. Misschien is dat wel de reden waarom er nu zoveel aandacht is voor de huidige crisis. We zijn van Myanmar als vakantiebestemming gaan houden. De Rohingya-crisis is ineens niet meer zo ver van ons bed.

We straffen de verkeerde mensen

In Bagan vertelt eigenares Wah Wah dat het niet goed gaat met het familiehotel waar we verblijven. “Het hoogseizoen is van oktober tot en met maart. Maar de afgelopen maanden kregen we veel annuleringen en zaten we zelden vol. Vertel je familie en vrienden alsjeblieft dat ze ons niet mogen vergeten.”

Honderduizenden Birmezen zijn afhankelijk van het toerisme. Sinds het land haar grenzen heeft geopend en toeristen warm verwelkomt ziet het leven van heel veel Birmezen er een stuk rooskleuriger uit. Ineens is er een bron van inkomsten. Er komen buitenlanders naar hun monumenten kijken en die hebben een plek nodig om te slapen en te eten. Er ontstaan duizenden nieuwe banen: taxi-chauffeurs, hotelmedewerkers, serveersters, restauranthouders, koks, schoonmakers, ticketverkopers, gidsen, touroperators, souvenirverkopers en -makers, noem maar op. Als we nu massaal afhaken, raken al die mensen hun banen weer kwijt. Ondernemers gaan failliet en raken in de schulden, waardoor ze nóg verder van huis zijn. Door Myanmar te boycotten straf je de verkeerde mensen.
 

Het leger sponsoren

Raak je met een boycot ook de instanties die verantwoordelijk zijn voor de gruweldaden? Sponsor je het leger als je geld uitgeeft in Myanmar? Welnee. Het leger ligt er echt niet wakker van als jij je geld in je zak houdt. Met de export van petroleum, suiker, peulvruchten, rijst en kleding verdient de overheid het meeste geld. En dat blijft gewoon doorgaan als jij niet komt. De recente geschiedenis bewijst dat het leger de inkomsten uit het toerisme niet nodig heeft om hun acties te financieren. Als het toerisme stopt krijgt het leger alleen maar meer macht en ruimte om door te gaan met hun vreselijke daden. Het land raakt weer geïsoleerd, onze interesse in Myanmar verdwijnt en de verslaggeving over de crisis ook. Daar help je niemand mee.

Het leger vertegenwoordigt de mensen niet

De Birmezen zijn trots op hun land en hun leider. Meiden dragen handtasjes met Che Guevara-achtige afbeeldingen van Suu Kyi. Jongens dragen hetzelfde plaatje op hun T-shirt. De jeugd droomt van een toekomst in vrijheid en die is nog nooit zo dichtbij geweest.”

De politieke situatie in Myanmar is heel ingewikkeld. Pas in 2011 komt er een eind aan de politieke dictatuur en wordt er een president gekozen. Helaas verandert er weinig; de legerleiders nemen ontslag en keren vervolgens terug als politici in het nieuwe parlement. In 2016 wint de democratische partij van Nobelprijswinnares Suu Kyi de verkiezingen. Voor het eerst komt er een democratisch gekozen staatshoofd aan de macht. Het is niet Aung San Suu Kyi zelf. Zij mag geen president worden omdat haar kinderen de Britse nationaliteit hebben. Haar plaats wordt ingenomen door haar eerste vertrouweling. Het lijkt mooi, dat er nu een democratisch verkozen staatshoofd heerst. Maar niets is minder waar. Volgens de Birmese grondwet heeft het leger nog altijd de absolute macht. De legerleiders in het parlement zijn niet gekozen door het volk en vertegenwoordigen dus niet de gewone mensen. Hun acties zijn niet de keuze van het volk.
 

Media gecensureerd

Op het kantoor van een lokale reisagent spreken we ondernemer Thein over de crisis in zijn land. “De Rohinga horen hier eigenlijk niet thuis. Het zijn vluchtelingen uit Bangladesh en ze willen niet integreren. Nu worden ze teruggestuurd. De media in Europa blazen de situatie op en daarom komen de toeristen niet meer.”

Net zoals Thein, vinden veel mensen dat de Rohingya’s niet thuishoren in Myanmar, maar in Bangladesh. Het idee heerst dat de moslimminderheid (4% van de gehele bevolking) het boeddhisme wil vervangen door de islam. Sommige politici hebben als doel deze etnische minderheid zwart te maken en weg te zetten als extremisten en terroristen en slagen daar prima in. Daar komt bij dat de media in Myanmar nog steeds sterk gecensureerd worden. De meeste mensen hebben geen idee wat zich werkelijk in de provincie Rakhine afspeelt. Tot 2011 was het gebruikelijk dat de overheid critici vervolgde. Je moet wel heel sterk in je schoenen staan wil je het leger en de overheid in twijfel trekken.

Interactie is juist nu belangrijk

Ik beschik over de luxe dat ik kan reizen. Dat ik Jessin in zijn ogen kan kijken en het kamp zie waar hij nu woont. Maar ook dat ik de vrijheid heb om me uit te spreken en de mogelijkheid om het nieuws te lezen vanuit verschillende invalshoeken. Ik geloof dat het daarom juist nu heel belangrijk is dat we naar Myanmar blijven reizen. Dat we praten met de Birmezen over de situatie in hun land en luisteren naar hun visie op het probleem. En dat we dan vooral ook ons beeld van de crisis met ze delen.
 

Is het wel veilig?

De vader van Patrick maakt zich zorgen over onze volgende bestemming: “En al die ellende en oorlogen die je over Myanmar leest dan?”

Is het wel veilig om naar Myanmar te reizen? Het antwoord is ‘ja’. De crisis concentreert zich in een heel klein deel van het land waar toeristen überhaupt niet mogen komen. In de rest van het land gaat het dagelijks leven gewoon door. Mensen gaan naar hun werk, doen boodschappen en brengen hun kinderen naar school. In Utrecht merk ik ook niks van de bevingen in Groningen. En zo is dat hier ook. Vooral de toeristische plekken, zoals Yangon, Inlemeer, Mandalay en Bagan zijn veilig voor toeristen. Wees een verstandige reiziger en ga niet naar de verboden gebieden. Vermijd ook de grensstaten met China en natuurlijk de provincie Rakhine. Voor meer details over veilig reizen in Myanmar kun je het beste een kijkje nemen op de website van de Rijksoverheid.

Wil je echt iets doen?

Als je echt iets wil betekenen voor de vluchtelingen, maak dan een mooi bedrag over naar Artsen Zonder Grenzen. Zij bieden noodhulp aan de 800.000 Birmese vluchtelingen die onder erbarmelijke omstandigheden in geïmproviseerde kampen in het zuiden van Bangladesh wonen.
 

Wat kun je nog meer doen?

  • Lees over de huidige crisis en verdiep je in de geschiedenis van Myanmar. Als je de feiten paraat hebt kun je beter het gesprek voeren met de lokale bewoners.
  • Praat met de bewoners over de crisis, maar wees altijd beleefd en bescheiden.
  • Met ruzie maken over andere inzichten bereik je niks.
  • Geef je geld verstandig uit. Slaap in kleinschalige hotels, eet in familierestaurants en koop je souvenirs in lokale winkels.
  • Vermijd instanties die gerund worden door het leger. Lees je goed in voor je een tour boekt. Er zijn nog steeds veel lokale reisbureaus die door het leger gerund worden.
  • Koop geen edelstenen. In lokale winkels is de kans groot dat je geslepen glas koopt. Alleen bij winkels die door de overheid worden gerund weet je zeker dat je echte edelstenen koopt. Maar ja, dan investeer je dus direct in het leger.
  • Ben je van plan om in een luxe hotel te slapen? Google dan eerst de naam van het hotel in combinatie met de woorden ‘government run’. Je ziet dan vanzelf of het hotel van jouw keuze lokaal gerund wordt of door de overheid.
  • Boek busritten bij privébusbedrijven en niet bij de overheidsmaatschappijen.

Interessant artikel? Dan wil je dit ook lezen!

1. Inspirerend hotel: op schattenjacht in Inle Lake bij A Little Eco Lodge
2. Deze 9 plekken in Myanmar wil je niet missen.
3. 6 schokkende dingen die je nog niet weet over trektochten in Nepal
4. De bizarre hoofdstad van Myanmar: rijden over een 20-baans snelweg zonder verkeer
5. Myanmar: maak kennis met de bewoners van de onbekende Kayah State