Wow. Ik ben in India! Hier krijg je geen tijd om te wennen. India; daar bén je meteen. Met de eerste stap buiten het vliegveld in Delhi hoor ik de opgewonden hysterie van dit kleurrijke land al. De kakofonie van toeterende auto’s, schreeuwende kinderen en blaffende honden zijn een stevig welkom. Ik herken het en het maakt me blij. Ja, ik ben in India!
Delhi, de stad van 22 miljoen inwoners. Kun je het je voorstellen? Dat is alle inwoners van Nederland bij elkaar, plus die van Denemarken. En dat op een stuk grond dat maar iets groter is dan de provincie Utrecht. Hoezo Nederland is vol? Kom eens naar Delhi.
Meer dan de helft van de bewoners zijn niet geregistreerd en tellen dus officieel niet mee. Volgens Wikipedia wonen er ‘maar’ 13 miljoen mensen in de hoofdstad . Ook dat is niet te bevatten.
Ken je ‘m nog? “Vijftien miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde. Die schrijf je niet de wetten voor…” Ooit geschreven over Nederland, maar ik vraag me af of de componist niet per ongeluk Delhi in gedachte had.
De geluiden van India
De geluiden van India zijn intens en altijd aanwezig. Op straat klinkt het eeuwige getoeter. Dat is geen agressie of ergernis. Eerder een vrolijke groet. “Toet, toet, ik kom er aan!” Van links of van rechts, dat maakt niet uit. Verkeersregels lijken niet te bestaan. Dat zorgt wel eens voor flinke opstoppingen. Acht auto’s breed op een weg die toch echt maar drie strepen heeft. Scooters met veel te veel passagiers kronkelen zich tussen de automassa door. De dames galant achterop, zoals wij vrouwen vroeger achterop een paard zaten.
Als ’s nachts de herrie van het verkeer verstomt, maken de straathonden slim gebruik van de stilte. Zij zijn het die je ’s nachts wakker huilen. Als de eerste hond zijn hoogste noot inzet volgt al snel de volgende en voor je het weet luister je naar een treurig koor van jammerende viervoeters. Af en toe een verschrikte blaf. Dan weet je dat het beestje een schop heeft gekregen van een bewoner die zijn nachtrust opeist.
De kleuren van India
En dan die kleuren. Groen, paars, rood, geel, oranje, blauw; de regenboog heeft haar kleuren over India uitgespuugd. Ook op een doodnormale doordeweekse dag mag je hier een jurk met glitters dragen. Grijze mannen verven hun haren rood met henna. De tuktuks zijn geel en groen, de fietstaxi’s hebben de favoriete kleur van hun eigenaar. Roze en rood vloeken niet in India. Die mag je gerust combineren.
De smaken van India
Een gat in de muur langs een drukke weg blijft in Delhi niet onbenut. Span er een doek overheen, zet twee plastic stoeltjes buiten, bouw een vuurtje en je hebt een theehuis. Wie door India reist kan niet zonder een traditionele chai. De zoete thee is een erfenis van de Engelse kolonisten die de zoetekauwen maar wat graag in stand houden. De melk wordt steeds opnieuw verhit. Net voor de witte lava over de rand borrelt, haalt de kok de pan van het vuur. De zwarte thee, kardemom en kaneel geven het de pittige nasmaak die de thee zo bijzonder maakt. Maar het zou geen Indiase thee zijn als er niet heel veel suiker in zat.
Ik vraag me elke keer weer af hoe ze met zo weinig middelen zulke heerlijke smaken kunnen creeën. Toveren met kruiden is een kunst die generatie op generatie wordt doorgegeven. De bekende masala is een mix van geroosterde kruiden. Denk aan de warme smaken van kurkuma, komijn, kardemom, zwarte peper en kruidnagel. Maar er kunnen ook gember, anijs of laurier in zitten. Elke masala is anders. Vraag naar het recept en je krijgt geen antwoord. De masala is een familiegeheim.
Een Indiase curry is wel even wat anders dan een wereldgerecht uit een pakje. De volle smaken en dikke saus met stevige groenten maak je thuis niet na. Je hebt alleen nog wat naanbrood nodig om de curry mee op te pakken. Want in India eet je met je handen.
Drie keer not spicy
Wie niet van pittig houdt kan maar beter drie keer “not spicy” zeggen en hopen op het beste. Vegetariërs: eat your heart out! De Indiase keuken is van origine vleesloos. Voor het eerst bekijk ik een menukaart die meer pagina’s nodig heeft voor de vegetarische gerechten, dan voor de vleesgerechten. Kan ik hier blijven?
En dan is er natuurlijk de beruchte Delhi Belly. Wie niet oppast zit de rest van zijn vakantie op de w.c. Het beste advies. Wees niet te hygiënisch. Kraanwater drinken is een slecht idee. Maar de hele dag je handen insmeren met een alcoholgoedje werkt ook averechts. De carnivoor wil het vast niet horen, maar de meeste Delhi Belly’s komen door het eten van vlees. Zelfs de Indiërs worden regelmatig ziek van hun eigen vlees. Just saying…
Het ongemak van India
De meisjes op straat met hun grote, donkere ogen. Ze hebben vieze haren en lopen op blote voeten. Met een lege blik tikken ze tegen het raam van onze bus voor een kleine aalmoes. Soms zijn ze pas een jaar of drie. Geboren in armoede, leven ze op straat, op een vluchtheuvel tussen driebaans snelwegen. Daar hangt hun was over de vangrail en slapen ze onder een plastic zeil. Die oneerlijkheid is het ongemak van reizen. Ik zou ze allemaal willen helpen. Was het maar zo simpel. Maar ik kijk heus niet weg. Dan zou ik doen alsof ze niet bestaan. Dat is volgens mij nog veel erger.
Herken je dat schuldgevoel en wil je iets terugdoen? Vrijwilligerswerk ligt voor de hand, maar is niet altijd de beste manier. Hier lees je waarom ik spijt heb van mijn vrijwilligerswerk in India.
Met een groepsreis door India
Op een paar schoolreisjes na heb ik nog nooit een groepsreis gemaakt. Nou ja, in zekere zin zijn persreizen ook groepsreizen. Maar dan ben ik op avontuur met mensen die, net als ik, aan het werk zijn. Nu zijn de reisbegeleidster Saskia en ik de enige die werken. De rest is op vakantie. Geef ze eens ongelijk.
Er hangt een goede sfeer. Er zijn stelletjes, vriendinnen, een gezin en alleenreizenden. Een interessante mix van mensen die eigenlijk maar één ding gemeen hebben: ze zijn nieuwsgierig naar India.
We eten samen, genieten samen en mopperen samen. Want dat hoort er ook gewoon een beetje bij. Vieze w.c.’s, te pittig eten en dure biertjes. Daar houden wij Hollanders nou eenmaal niet van. Maar we vinden het ook prettig, dat alles zo goed geregeld is. India is geen gemakkelijk land. Het is stiekem wel heel fijn dat ons bedje is gespreid. Een prachtige tour door Delhi, de reservering voor het restaurant en ’s ochtends staat de bus al klaar om ons naar volgende bestemming te brengen. Ik ben dan wel aan het werk, maar doe ook gewoon een beetje alsof het vakantie is.
Een voorproefje van Varanasi
Tijdens de rondreis breng ik ook een bezoek aan de heilige stad Varanasi. Daar is de vuile lucht nóg sterker, zijn de straten nóg drukker, de koeien nóg groter, de kleuren nóg feller. In deze video neem ik je mee naar Varanasi en vertel ik over de bijzondere gebruiken en gekke gewoontes van deze intense stad. De hele blog over mijn tijd in Varanasi lees je hier.
Genoten van dit artikel? Dan vind je dit ook leuk!
1. Rajasthan: gastvrijheid, rust en een ijzersterk verhaal in Chandelao
2. 7 hoogtepunten om te doen in Kochi, India
3. Stappenplan: zo bezoek je de Taj Mahal zonder toeristen
4. Waarom je tijdens het Holi Festival naar India moet
5. Restjesrecept: curry kan altijd
- 13 February 2022
- 2 Comments