In Cambodja eten bij de bewoners thuis? Dat doen wij via Resirest

De meeste reizigers komen naar Cambodja voor de Ankor tempels. Geef ze eens ongelijk. De beroemde gebouwen staan niet voor niets op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Als je er dan toch bent, kun je je reis extra bijzonder maken met een etentje bij een familie in Siem Reap. Hoe je dat aanpakt? Heel simpel. In dit blog vertel ik je hoe wij via Resirest een diner regelen bij de bewoners thuis. Een avond om nooit te vergeten.

Er zijn nog veel meer mogelijkheden op tijdens je reis in contact te komen met de lokale bewoners. In dit artikel lees je er alles over.

Naar de buitenwijk van Siem Reap

Om 6 uur staat Vanny ons op te wachten voor het hotel. Hij is tuktuk-chauffeur en werkt af en toe als vertaler tijdens de etentjes van Resirest. Op weg naar het gastgezin passeren we de bekende Ankor Wat. In de verte zien we een menigte die zich verzameld heeft om de zonsondergang bij de tempel te bewonderen. Wij sjezen door, weg van de drukte en de eindeloze rijen hotels en restaurants. Vanny brengt ons naar de buitenwijken van Siem Reap. Hier wonen de kamermeisjes, taxi-chauffeurs, koks, gidsen en receptionisten die elke dag weer klaarstaan om al die buitenlanders een onvergetelijke tijd te bezorgen.

Samen koken

Bij een groot, metalen hek komt de tuktuk tot stilstand en staat een vrouw met gevouwen handen ons op te wachten. Moeder Loeng groet ons met een kleine buiging en neemt ons mee naar het houten familiehuis op palen. In de deuropening verschijnen 3 kinderen die verlegen terugzwaaien als ik ze enthousiast begroet. Vader Thien stelt zich met een stevige handdruk voor en neemt Patrick mee naar het zitplateau voor een lokaal Ankor biertje. Intussen stookt Loeng een vuurtje in de keuken en nodigt mij uit om te helpen koken.

Eróp of eráán?

Het snijwerk is al gedaan. Als de olie in de grote, zilverkleurige wok heet genoeg is krijg ik instructies met handgebaren en oogwenken om de groenten erin te scheppen. Loeng drukt een lepel in mijn hand en laat met een roerbeweging zien wat mijn taak is. Terwijl ik de sissende groenten omschep, voegt Loeng kruiden en specerijen toe. Het eten begint heerlijk te geuren. Ik doe mijn best om me niet te laten afleiden door de kakelende kippen die tussen mijn benen door etensrestje van de grond pikken. Intussen is Loeng begonnen met het dekken van de tafel. Nou ja, tafel? Het mag dan wel een houten blad op poten zijn, het is de bedoeling dat we eróp gaan zitten, in plaats van eráán.

Tot de laatste korrel

Loeng laat mij proeven van de groenteschotel. “Het is heerlijk!” roep ik enthousiast. Tijd om aan – ik bedoel óp – tafel te gaan. Patrick is niet zo lenig en krijgt het niet voor elkaar om zijn benen in een kleermakerszit te vouwen. De mannen zien zijn worsteling en besluiten ter plekke dat zij vanavond op stoelen aan de tafel gaan zitten. Moeder Loeng, de kinderen en ik blijven zitten zoals het hoort. In het schemerlicht van een paar kleine kaarsjes probeer ik te eten zoals de rest. Met eetstokjes tussen mijn vingers geklemd lukt het me niet om meer dan 5 rijstkorrels per keer op te scheppen. Loeng verlost me uit mijn lijden en geeft me snel een lepel. Zo kan ik het heerlijke eten tot de laatste korrel oppeuzelen.

Praten over fietsen en sneeuw

Na het eten delen we verse ananas en zoete drakenvrucht. Vanny vertaalt onze gesprekken over fietsen en sneeuw in Nederland en het regenseizoen en de rijstteelt in Cambodja. Thien weet niet wat hij ziet als we een druk fietspad in Amsterdam op onze telefoon laten zien. “Dat zijn net zoveel fietsen als brommers in Cambodja!” Loeng vindt de foto’s van een met sneeuw bedekt Hollands landschap prachtig, maar weet wel zeker dat ons kikkerlandje veel te koud voor haar is.

Er is iemand heel gelukkig gemaakt

Om 9 uur is het tijd om naar huis te gaan. Loeng moet zich alweer vroeg melden in het hotel waar ze werkt. De onwennige handdruk tijdens de ontmoeting heeft plaatsgemaakt voor een gemeende afscheidsknuffel. De volgende dag krijgen we te horen dat Loeng dolgelukkig op haar werk aankwam. In het berichtje lezen we: “Ze zijn niet rijk en hebben een klein huisje. Cambodjaanse vrienden komen daarom niet bij ze eten. Het was zo mooi en bij het afscheid kregen ze ook nog eens allemaal een knuffel. Er is hier iemand heel gelukkig gemaakt.”

Ook uit eten via Resirest?

Oprichter Geert Kroos zegt: “eten verbindt, in elke cultuur.” Met die gedachte is hij Resirest begonnen. Het platform geeft reizigers de mogelijkheid om te komen eten bij de lokale bewoners. Eventjes niet in een restaurant of hotel, maar juist bij de mensen thuis. Op de website geef je aan waar je bent, wanneer je tijd hebt en eventuele dieetwensen.Vegetariër of veganist? Geen enkel probleem. Vervolgens wordt er gezocht naar een gastfamilie en krijg je een berichtje als er één gevonden is. Niet alleen jij hebt een bijzondere avond. De gastfamilie profiteert ook van jouw bezoek.Van het bedrag dat jij betaalt aan Resirest gaat 85% direct naar de familie.

Het aanbod van Resirest groeit in sneltreinvaart. Terwijl ik dit schrijf kun je al in 25 landen terecht. Dus wacht niet langer en kijk snel of er in jouw volgende vakantieland ook zo’n gezellige maaltijd wordt aangeboden.

De All Day Every Nieuwsbrief

Word je ook helemaal enthousiast van Resirest? We schrijven vaker dit soort verhalen en delen onze beste tips. Meld je aan voor onze All Day Every Nieuwsbrief en je mist nooit meer een artikel. Je krijgt 1 keer in de maand een selectie handige, altijd leuke, soms grappige verhalen en tips in je inbox. We spammen je niet, we vermaken je alleen 😉 Meld je nu aan en krijg een selectie van handige digitale recepten uit Lekker koken met restjes cadeau! Klik hier om je aan te melden. Wil je elke week een mailtje krijgen met de nieuwste verhalen? Klik dan hier voor de All Day Every Update.