By 

Naar Bangladesh zonder te vliegen: zo vraag je een visum aan


Reizen zonder te vliegen maakt onze wereldreis bijna altijd leuker en zeker avontuurlijker. Het ene prachtige uitzicht wordt gevolgd door het andere. Het is leuk om de mensen en de omgeving langzaam te zien veranderen. Reizen met het openbaar vervoer is een hele belevenis. Maar soms is het ook lastig. We reizen nogal eens flink om en krijgen regelmatig te maken met stugge ambtenaren. Om een visum voor Bangladesh te bemachtigen moeten we bijvoorbeeld 13 uur met de trein richting de Indiase grensstad Agartala. In dit blog leg ik exact uit waarom we dat doen. Ik vertel over de frustraties die bij de aanvraag komen kijken. En ik geef praktische tips voor als je deze reis zelf gaat ondernemen!

Waarom naar Agartala voor je Bangladesh visum?

Om naar Bangladesh te reizen heb je een visum nodig. Je kan bij aankomst in Bangladesh een visum kopen, een zogenaamd visa on arrival (VOA). Officieel geldt dat ook als je over land reist. Maar in de praktijk zijn je mogelijkheden beperkt. Je kan alleen een VOA kopen bij de westelijke landsgrens Benapole, in de buurt van Calcutta. Bij de overige 6 grenzen hebben ze geen faciliteiten om een VOA te verstrekken. Dus moet het op de ouderwetse manier.

De India-Bangladesh landsgrenzen:

1. Petrapol – Benapole
2. Lalgola – Godagari
3. Malda – Gaur
4. Hili – Hakimpur
5. Changrabandha – Burimari
6. Dawki – Tamabil
7. Agartala – Akhaura

Als je in je thuisland al een visum hebt aangevraagd, dan kan je deze grenzen in principe oversteken. Omdat wij pas in Kathmandu definitief besluiten dat we naar Bangladesh willen, ligt het voor ons net anders. Een paar jaar geleden kon je in de Nepalese hoofdstad nog een visum aanvragen, maar omdat Bangladesh nu officieel een VOA mogelijkheid biedt kan dat niet meer. De makkelijkste opties die overblijven zijn vliegen naar Dhaka of de grens oversteken bij Benapole. Vliegen is voor ons geen optie en omreizen naar Calcutta duurt te lang en is nogal omslachtig.
 
Traffic Dhaka Bangladesh

In Agartala is weinig te beleven

Voor de avontuurlijke reizigers is er nog een optie. De landsgrens oversteken naar Akhaura, bij de Indiase stad Agartala, aan de uiterste oostgrens van Bangladesh. Daar bevindt zich het Bangladesh Assistant High Commission office, waar we de mogelijkheid hebben om een visum aan te vragen. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot.

Als Daisy en ik aankomen in Agartala zien we gelijk dat dit geen plek is waar we lang willen blijven. Het is stoffig, druk, vies en er is weinig te beleven. Omdat het weekend is als de trein in Agartala tot stilstand komt, moeten we 2 dagen wachten tot het consulaat open is. We komen geen enkele westerse toerist tegen. Het aantal hotels en guesthouses is beperkt. We kiezen uiteindelijk voor hotel Sonar Tori. Als zakelijk hotel voldoet het prima, maar geef ons maar een leuke homestay of een gezellig hostel!

Het Bangladesh visum aanvragen

We bereiden ons zo goed mogelijk voor. De beperkte informatie die we vinden is verouderd en we weten niet zeker wat betrouwbaar is. Moeten we cash meenemen of niet? Moeten we ergens een formulier downloaden en invullen? Hebben we een reisschema nodig voor onze 30 dagen in Bangladesh? Hoeveel pasfoto’s?

Uiteindelijk staan we om 8 uur ’s ochtends voor het hek van het consulaat. We ontdekken gelijk dat de openingstijden op de website niet kloppen. Ze gaan pas om 10 uur open. We slenteren een uur lang door de omliggende straatjes. Een gezellig restaurantje of koffietentje is nergens te bekennen. Als we een uur later terugkeren, zijn we niet meer de enige. Een handjevol Indiërs heeft zich voor de poort verzameld. Plotseling worden we geroepen door een man bij een klein steegje: “Hebben jullie het formulier al ingevuld?”
 
Bangladesh visum office

De administratie

De Indiër die ons roept blijkt de eigenaar van een piepklein kantoortje. Tegen betaling helpt hij iedereen die een visumaanvraag doet bij het consulaat met het invullen van een verplicht formulier. Goed verdienmodel! We nemen plaats op een klein krukje naast de man en stap voor stap neemt hij met ons de vragen door. Zijn ervaring blijkt goud waard, want hij weet precies wat we nodig hebben en moeten antwoorden om een visum te krijgen. Ons paspoort, 3 pasfoto’s, het formulier en een kopie van ons visum voor India zijn voldoende.

Survival of the fastest

Het winkeltje tegenover het consulaat gaat om 08:30 open en is op dezelfde dagen open als het consulaat. Met een uitgeprint formulier haasten we ons naar de overkant. De hekken gaan open en we mogen plaatsnemen onder een afdakje. Het begint steeds warmer te worden. Het zweet breekt me bij deze tropische temperaturen uit en dan moet de stressvolle aanvraag nog beginnen.

Om ons heen zitten 15 Indiërs die net als wij moeten wachten. Waarop weten we eigenlijk niet. Maar daar komen we snel genoeg achter. Na 40 minuten schieten alle mensen om ons heen omhoog uit hun stoeltje. Uit een reflex doe ik hetzelfde en dat is maar goed ook. We rennen naar een loket, waar een rommelige rij ontstaat. Dit is survival of the fastest. Dat jij eerder binnen was, daar heeft de gemiddelde Indiër maling aan. Wie het hardst kan duwen is het eerste aan de beurt.
 
bangladesh embassy india

Meneer Mohammed

Een streng kijkende man neemt plaats achter een glazen raam en begint de paspoorten aan te nemen. We weten gelijk hoe laat het is. We zijn overgeleverd aan het humeur van de meest onvriendelijke ambtenaar uit de geschiedenis van de mensheid. Hij checkt onze paspoorten, zonder ons aan te kijken en neemt het formulier aan. We geven ons 30 dagen tellende reisschema en overhandigen een bewijs dat we het land ook weer verlaten. We toveren de meest vriendelijke glimlach op ons gezicht en kijken hoopvol in zijn richting.

“Jullie krijgen een visum voor 14 dagen”, zegt hij, zonder op te kijken. Geschrokken kijken we elkaar aan. Daar gaan onze reisplannen, daar gaat ons ticket naar Myanmar, daar gaat ons geld. Stamelend beginnen we te protesteren en leggen uit dat we al hotelboekingen hebben, zelfs een vliegticket. Het lijkt hem weinig te interesseren, maar gaat dan weifelend overstag. “Het kost 42 dollar. Als jullie terugkomen van de bank, mogen jullie in gesprek met mijn baas. Dan zien we wel of jullie 30 dagen krijgen.”

Hier lees je waarom het onmogelijk is om zonder te vliegen naar Myanmar te reizen.

Race tegen de klok

We menen het niet echt, maar bedanken hem toch. Een man als Mohammed kan je maar beter te vriend houden. Een grimas verschijnt op zijn gezicht. “Je moet wel voor 12 uur terug zijn. Dan gaan we dicht en we gaan pas om 3 uur weer open.” Het is inmiddels 11:10. Het betalen van het visum is omslachtig. In plaats van cash of creditcard moet je geld storten op de bankrekening van het consulaat. Bij een bankfiliaal 15 minuten rijden verderop!

We rennen de straat op en houden de eerste de beste tuktuk aan. De chauffeur rijdt langzamer dan al zijn collega’s, maar presteert het toch om het bankfiliaal te missen. Met behulp van Google Maps wijs ík hem de weg. We stappen uit en rennen naar binnen. “International Banktransfer”, roepen we tegen de eerste bankmedewerker die we zien. Het is druk en er staan meterslange rijen voor de loketten. De bewaker ziet onze paniek en gaat ons snel voor naar de eerste verdieping, waar we een glazen hokje in worden gestuurd. We nemen plaats tegenover een lieve vrouw die snel en zorgvuldig onze vraag afhandelt. De glimlach op haar gezicht is een welkome afwisseling van de norse van Mohammed.
 
De SBI wachtruimte
 
Met een betalingsbewijs in mijn hand geklemd stormen we het bankfiliaal uit. Het is 11:37. Ik sprint heen en weer, op zoek naar een tuktuk. Een vriendelijke man op een fietsriksja biedt zijn service aan. “Te langzaam!”, wil ik schreeuwen, maar wuif hem vriendelijk weg. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een gemotoriseerde driewieler als op het moment dat er eindelijk eentje stopt. Voor mijn gevoel tuft hij tergend langzaam door de hectische stad. Uiteindelijk komen we terug op de plek waar deze race begon. Het is 11:55 uur.

In gesprek met de ambassadeur

Hijgend lopen we het hek door. De aardige assistente van meneer Mohammed zegt dat we plaats moeten nemen onder het afdakje, waar we vervolgens weer moeten wachten, zonder dat we weten waarop. Zucht. 45 minuten later komt meneer Mohammed aangesloft. We overhandigen het bewijs van betaling en lopen achter hem aan het hoofdgebouw in. Daar opent hij een zware houten deur van een chique kantoor. We nemen plaats op twee grote zwarte stoelen en Mohammed verdwijnt.

Dit is het kantoor van de ambassadeur. We durven niet hardop te praten en leggen al onze papieren alvast klaar op zijn veel te grote bureau. Dan gaat de deur open. Een klein mannetje met zwart haar en een deftige scheiding neemt plaats aan de andere kant van zijn werkplek. Hij stelt zich voor en pakt onze paspoorten. Met veel interesse bladert hij langs alle stempels en visa. “Wat voor werk doe je?”, is zijn eerste vraag. “Zakelijke dienstverlening”, antwoord ik. “Wat was de reden dat jullie in Iran waren?”, vraagt hij. Met trillende stem vertel ik dat we hebben rondgereisd. “Was het mooi in Nepal?” Ik antwoord dat het prachtig was. “En nu willen jullie naar Bangladesh?” Een druppeltje zweet rolt over mijn voorhoofd. “Ja meneer. Heel graag!” Ik slik en kijk de man doodsbenauwd aan.

De assistent van de ambassadeur

De man bekijkt kort ons reisschema. Hij vraagt naar onze uitgaande vlucht. Hij geeft nog een paar tips voor mooie plekken in Bangladesh en stelt een paar vragen over onze reis tot nu toe. Hij lijkt vooral geïnteresseerd in wie we zijn en wat we doen. “Veel plezier in Bangladesh. En doe voorzichtig”, zegt hij als duidelijk is dat we een visum voor 30 dagen krijgen toegekend. “Wat mij betreft kunnen jullie je visum vanmiddag om 16:00 uur ophalen. Meld je nog even bij mijn assistent aan de overkant van de gang. Die maakt het in orde voor jullie.”

Opgelucht en blij stappen we zijn kantoor uit en de tegenover gelegen kamer in. De positieve sfeer verdwijnt gelijk als we zien wie de assistent is: meneer Mohammed. “Wij moesten ons melden bij de assistent van de ambassadeur?”, zeggen we met iets te veel blijdschap in onze stem. “Dat ben ik”, zegt hij met een strak gezicht. “Jullie kunnen je paspoorten over 2 dagen ophalen.” Verbaasd kijken we hem aan. “Maar je báás zegt vanmiddag!” Zonder ons nog aan te kijken schikt hij een klein beetje in. “Morgen dan. Om 16:00 uur. That’s final!” Bah, nog een dag in deze vreselijk stad.
 
grens Bangladesh india

Ophalen en opluchting

De volgende dag melden we ons stipt om 16.00 uur. We nemen weer plaats onder het afdakje naast lotgenoten uit India. Het ophalen van de paspoorten blijkt minder ingewikkeld. De vriendelijke vrouw van gisteren komt naar buiten. Eén voor één deelt ze een grote stapel paspoorten uit. Daisy bladert gelijk naar de pagina met haar nieuwste visum en geeft me een high five. “Yes! We hebben 30 dagen gekregen.” Na 13 uur omreizen, 4 dagen in een stoffige stad, veel stress en onzekerheid is het gelukt. We gaan naar Bangladesh!

Praktische tips

Ook van plan om via Agartala de grens over te gaan? Om jou het gedoe te besparen, zet ik wat praktische tips voor je om een rijtje.

Wat neem je mee voor je Bangladesh visum aanvraag? (per persoon)

  • Je paspoort (minimaal 6 maanden geldig + voldoende lege pagina’s)
  • 3 recente pasfoto’s op standaard formaat.
  • Een kopie van de eerste pagina van je paspoort.
  • Een kopie van je Indiase visum.
  • Een uitgeschreven reisschema. Schrijf per dag op waar je heen gaat en zoek alvast een paar hotels in Bangladesh op. Je hoeft niets te boeken en je kunt je reisschema verzinnen. Het gaat erom dat de ambassadeur kan zien dat je echt een toerist bent.
  • Een terugvlucht of vliegticket naar je volgende bestemming. Je moet kunnen aantonen dat je het land weer verlaat. Bovendien laat het zien dat je die 30 dagen echt nodig hebt. Er bestaan websites waar je tegen een kleine vergoeding een ‘nep vliegticket’ kan boeken. Kijk bijvoorbeeld op bestonwardticket.com.
  • Het equivalent van tenminste 42 dollar aan roepies per aanvraag. Klik hier voor de locatie van het SBI Bankfiliaal waar je het bedrag moet storten.
  • Het formulier dat wij met behulp van het visumkantoor aan de overkant hebben ingevuld.

De vragen van de ambassadeur

De ambassadeur is vriendelijk en doet niet al te moeilijk. Hij stelt een aantal vragen om erachter te komen wat de reden is van je bezoek aan Bangladesh. Reken op vragen als:

  • “Wat voor werk doen jullie?”
  • “Waar wonen jullie in Nederland?”
  • “Wat was de reden om naar land X te reizen?”
  • “Waarom willen jullie naar Bangladesh?”
  • “Welke plaatsen in Bangladesh gaan jullie bezoeken?”
  • “Kennen jullie mensen in Bangladesh?”

 
De vragen zijn redelijk standaard. Je krijgt vergelijkbare vragen als je een Bangladesh visum applicatie invult voor een e-visum. Wat je ook doet, laat nooit doorschemeren dat je een media gerelateerde baan hebt of enige andere reden hebt om Bangladesh te bezoeken dan toerisme.

Bangladesh visum: overige tips en informatie

  • Zorg dat je op tijd bent! Het consulaat is elke werkdag open, van 10:00 tot 12:00 en van 15:00 tot 16:30. Het was bij ons niet superdruk. Maar dit is ook de plek waar Indiërs hun visum aanvragen. En er zijn veel Indiërs in India!
  • Het kantoor tegenover het consulaat helpt bij het invullen van het online formulier. Voor 100 roepies (€ 1,24) per persoon helpen ze je supersnel. Ze weten precies wat je moet invullen. Doe je het liever zelf? Dat kan ook, via deze link: www.visa.gov.bd
  • Het consulaat is gevestigd in Agartala. Klik hier voor de locatie op Google Maps
  • Goede voorbereiding is in dit geval het halve werk. We hebben verhalen gelezen van mensen die zich niet voldoende hadden voorbereid en vervolgens geen visum of een 15 dagen visum kregen. Ter info: als je naar Dhaka vliegt krijg je een VOA voor 30 tot 60 dagen, afhankelijk uit welk land je komt.
  • Blijf kalm en vriendelijk. Het humeur van Mohammed leek een belangrijke factor in onze aanvraag voor ons Bangladesh Visum. Hem tegen je in het harnas jagen werkt averechts.
  • Wil je liever je Bangladesh visum van tevoren regelen? Check E-visums.nl!

    Genoten van dit artikel over het Bangladesh Visum? Lees verder!

    1. 10 tips om veilig en leuk te liften in Europa
    2. Vliegen is slecht voor het milieu en veel te goedkoop. Ben jij bereid meer te betalen?
    3. India here we come! Of toch niet? We mogen niet mee
    4. We zitten vast! Hoe we zonder te vliegen niet verder komen
    5. 21 verrassende dingen die je nog niet weet over Bangladesh als vakantieland

  • Patrick
    Over mij

    Maak kennis met Patrick, een liefhebber van lezen én schrijven. Hij heeft zijn baan in het Nederlandse boekenvak opgezegd om de droom van zíjn Daisy te verwezenlijken: een wereldreis. “Inmiddels is het ook mijn droom geworden”, zei hij gekscherend, toen een Britse toerist vroeg of hij inmiddels al naar huis wilde. Hij gelooft in de boodschap die Daisy uitdraagt en helpt haar om een groot publiek te bereiken. Want alles wat hij leert zouden anderen ook moeten weten.

    Dit vind je ook leuk!

    Bangladesh hospitality
    10 redenen waarom je vooral NIET op wereldreis moet gaan
    February 19, 2022
    India - All Day Every Daisy
    Ik ben in India: de geluiden, kleuren, smaken en het ongemak
    February 13, 2022
    Family picture Maden Homestay Cambodia
    Reizen maakt gelukkig, maar dan moet je wel weten hoe!
    January 06, 2022
    wat te doen op vlieland
    Wat te doen op Vlieland: 10x de leukste bezienswaardigheden en excursies
    April 20, 2021
    reis naar zuid-afrika
    10 redenen om een reis naar Zuid-Afrika te maken
    January 12, 2021
    bucketlist afvinken
    Bucketlist afvinken! Dit heb ik gedaan met mijn plannen uit 2016
    November 04, 2020
    duurzame winterkleding van protest
    Klaar voor de kou met de duurzame winterkleding van Protest (+ 10% korting!)
    October 12, 2020
    londen centrum
    Op zoek naar een CO2-neutraal retourtje Londen? Check Fair Ferry
    February 13, 2020
    Hangmat digital nomad
    Jaaroverzicht: dit zijn de 10 best gelezen blogs van 2019
    December 28, 2019

    2 Comments

    Fanny
    Reply 14 mei 2018

    Patrick, thanks so much for the post.Really thank you! Great.

      Patrick
      Reply 15 mei 2018

      You are very welcome Fanny! Are you also traveling in this direction? If you have any questions, feel free to ask. And a special message for you and al other non-Dutch readers: Alldayeverydaisy.com will soon be available in English!

    Laat een reactie achter

    Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. De velden met een * zijn verplicht.