“Wij wonen in het paradijs,” concludeert Josefina. Ik heb haar net verteld heb over de smog in Beijing, het verkeer in Caïro en de snelheid van het leven in Londen. Josefina is boerin in Peru en ze is nog nooit buiten haar eigen land geweest. Dat hoeft ook niet. Hier heeft ze alles wat ze nodig heeft. Alleen de tulpen uit Holanda wil ze nog wel eens zien. Ze heeft gehoord dat de Nederlandse bloemen zó mooi zijn dat de Paus ze elk jaar voor zijn Paaszegen laat overkomen.
 

Meelopen met een boerin in Peru

Josefina nodigt regelmatig toeristen uit om een dagje mee te lopen op het platteland in haar dorp Coporaque. Haar zoontje Gorge haalt mij op bij het hotel en neemt mij mee over rotsachtige paadjes naar zijn huis. Daar word ik warm ontvangen door Josefina en haar dochter Sandra. Josefina spreekt alleen Spaans, haar dochter ook Engels.

Josefina, haar man en vier kinderen wonen in een klein, simpel huis. In de woonkamer staat een lange, houten tafel met aan beide kanten een smalle bank. De keuken doet me denken aan die van mijn oma. Die had haar vooroorlogse keuken haar hele leven niet veranderd.
 

Een extra zakcentje

Josefina draagt een traditionele, kleurrijke jurk. Niet omdat ik er ben, maar omdat ze die altijd draagt. Haar dochter niet, die hult zich alleen in de klederdracht tijdens speciale gelegenheden. Sandra is 23 en studeert in Arequipa, de grote stad. Maar ze heeft allang besloten dat ze daar niet wil blijven. In de drukke, anonieme stad mist ze de vrijheid, de frisse lucht en het geluid van de vogels.

Haar droom is om op een dag een toeristenbureau te starten in Corporaque, zodat mensen zoals ik vaker en langer bij de gezinnen in het dorp kunnen verblijven. Ze vindt het belangrijk dat toeristen meer zien dan alleen de bekende attracties in Peru. Dat ze kennis maken met het echte leven van de bewoners. En zo verdienen de veelal arme boeren ook nog een extra zakcentje.
 

Quinoa, aardappels, wortels en uien

Ik mag vandaag mee naar één van de stukken land van de familie. De weilanden van de dorpelingen zijn in onregelmatige vakken gescheiden door muurtjes van gestapelde stenen. De landbouwterrassen stammen nog uit de tijd van de Inca’s en zijn dus honderden jaren oud. Iedere familie heeft meerdere stukken land in het bezit, allemaal kriskras door elkaar. Josefina verbouwt quinoa, aardappels, wortels en uien. Het is een uur lopen door de prachtige omgeving, op weg naar het veldje waar de paarden en koeien staan. Die gaan wij vanmiddag voeren. Onderweg leer ik over geneeskrachtige kruiden, eetbare cactussen en het harde werk op het platteland. In deze video laat ik je zien hoe dat gaat:
 

 
Deze bijzondere ontmoeting met Josefina en haar gezin is voor mij wat reizen zo speciaal maakt. De locals leren kennen, proeven van een andere cultuur en leren hoe het leven er ergens anders aan toegaat. In de sleur van de dag vergeet je soms dat er meer is dan Nederland. Dat er ook andere manieren van leven zijn. En dat we allemaal op onze eigen manier geluk nastreven. Ik zou mijn leven nooit willen ruilen met dat van Sandra. En zij net zo min haar leven met het mijne. Maar ik ben blij dat ik een dagje heb mogen proeven van haar geluk.
 

Dag in het leven van een boerin in Peru met Riksja

Ik heb het geluk dat ik mijn reis naar Peru met Riksja Travel mag maken. Daar denken ze namelijk net zo over reizen als ik. Zelf zeggen ze: “Een onbegrensde glimlach, een boeiend gesprek met een local of per ongeluk midden in een offerceremonie belanden; op reis kan het allemaal. De momenten waarin je op reis echt heel dicht bij het land en de mensen komt, daar draait reizen volgens ons om.”

Genoten van dit artikel? Dan vind je dit ook leuk!

1. 7x vegetarische gerechten die je moet proberen in Peru
2. 10 tips voor een onvergetelijk bezoek aan Machu Pichu
3. Een dag in het leven van een boerin in Peru
4. Mijn reis door Peru begint in de koloniale stat Arequipa
5. Do’s & don’ts tijdens de Mount Everest Base Camp Trekking