Brabant Nacht: een nachtelijk avontuur in de Biesbosch

Dom! Ik ben mijn zaklamp vergeten. Het is pikkedonker en ik zie geen hand voor ogen. De boot dobbert in stilte tussen het riet. De maan is vol, dat weet ik. Maar door een dik pak wolken is er weinig van te zien. Na zonsondergang zijn we aan boord gegaan van een fluisterboot. Tijdens ons nachtelijk avontuur in de Biesbosch hopen we bevers te spotten. Er is alleen één probleem; hoe zie je bevers in het donker?

Tijdens Brabant Nacht openen acht bekende attracties in Brabant voor één keer de deuren na sluitingstijd. Zo kon je dit weekend de Efteling in het donker beleven. Den Bosch organiseerde een culinaire reis door de binnenstad en in Safaripark de Beekse Bergen kwamen de bezoekers gevaarlijk dichtbij de Afrikaanse dieren. Mijn vriend Patrick en ik gaan mee op expeditie door Nationaal Park de Biesbosch.

De bloggerscamping

Ik heb de auto van mijn moeder geleend. De plek waar we verzamelen kun je niet bereiken met het openbaar vervoer. Aan het einde van de middag rijden Patrick en ik door het vlakke landschap van Werkendam. We worden vergezeld door een stoet motorrijders. Zij rijden rechtdoor waar wij afslaan, het natuurpark in. We vervolgen onze weg op een smalle dijk door een drassig polderlandschap langs de Nieuwe Merwede.

“Natuurcamping de Witboom” lees ik bij de oprit naar een boerderij. Er staat een grote huifkar op het pad. Hier moet het zijn. We rijden het terrein op en worden opgewacht door twee dames van de organisatie. “Daisy? Van All Day Every Daisy?” Ze wijst ons een rijtje tenten waar de influencers vannacht blijven slapen. De influencers, of reisbloggers hebben een eigen veldje met uitzicht op het water. De tent staat al klaar. Alleen ons luchtbed en onze slaapspullen moeten er nog bij.

Wat onwennig zoeken de bloggers elkaar op. We schudden handen en delen onze blogs. Hier en daar een foto en een selfie. Ik doe vrolijk mee. Tot er wordt geroepen dat het tijd is om op de huifkar te stappen. Patrick kijkt naar de huifkar en mompelt “de laatste keer dat ik op een huifkar zat ben ik er vanaf gevallen”. Het blijkt een klein trauma en hij vertelt het verhaal aan iedereen die maar luisteren wil.

Aan boord van de huifkar tel ik zes bloggers plus aanhang, één fotograaf en een cameraploeg van de lokale omroep. Zoveel camera’s, dat is vragen om vertraging. “Kunnen we even stoppen voor een foto?” We klikken er met z’n allen lustig op los, tot we dringend verzocht worden weer in te stappen. Er wacht ons een diner op het terras van het Biesbosch MuseumEiland.

Dineren op het museumeiland

De zon gaat langzaam onder en verandert de blauwe lucht boven de Biesbosch in spectaculaire roodtinten. Er is een lange tafel gedekt, speciaal voor ons. Normaal gesproken kun je op deze bijzondere plek niet dineren, maar tijdens Brabant Nacht is alles mogelijk. Voor we ons klaarmaken voor de eerste gang moeten er natuurlijk een paar plaatjes van de vuurrode lucht worden geschoten.

Mijn tafelgenoten krijgen een kleurrijke salade met eend voorgeschoteld. Voor mij een goedgevulde salade met geitenkaas en bramenchutney. Ik krijg een paar jaloerse blikken van de dames tegenover mij. Terecht; de salade is heerlijk. Het hoofdgerecht is konijnenbout met gestoofde groenten en aardappels. Ik krijg een gevulde paprika met asperges. Tussen de gangen door wordt er lustig op los gefotografeerd en worden de plaatjes gedeeld op social media. Alleen met bloggers aan tafel is het niet onbeschoft om je mobiel te gebruiken.
Na het dessert moeten we snel aan boord van de fluisterboot die aan het terras op ons wacht. Het is nu echt donker in de Biesbosch.

Op zoek naar de bever

Terwijl ik probeer om in de laatste schemering nog een mooie foto te maken, kijkt Patrick al uit naar de veelbesproken bever. “Daar zwemt iets!” Roept hij uitgelaten. Ik volg zijn wijzende vinger en zie een stuk hout drijven. Helaas, geen bever.

Als we dieper de Biesbosch in varen zien we in de verte gekleurde lichtjes opdoemen. Tegenliggers! Het smalle kreekje is net breed genoeg om twee fluisterboten te laten passeren. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot. “Bukken! Bukken!” Wordt er vanaf de boeg geroepen. Laaghangende takken scheren rakelings over het dek. De radioverslaggever van Omroep Brabant krijgt een tik in zijn nek voor hij voorover duikt. Rechts van ons horen we een harde krak. Als de tegenligger gepasseerd is nemen we de schade op. Het dek ligt bezaaid met takken en de afduwstok is doormidden gebroken. Maar gelukkig heeft niemand zich bezeerd.

We turen de rest van de tocht in het donker, maar de dieren laten zich niet meer zien. Na ruim een uur varen doemt een baken van licht op in het donker. Het is niet de volle maan waar ik zo op gehoopt had. Het is het Biesbosch MuseumEiland. Met mijn beide benen stevig op de grond moeten mijn ogen even wennen aan het felle licht.

Wandeling met volle maan

We nemen afscheid van de museumdirecteur en beloven hem plechtig om morgen, na het ontbijt, het Biesboschmuseum verder te ontdekken. De wolken trekken zich langzaam terug en de maan weerspiegelt het zonlicht in het water. Beter laat dan nooit.
Jacques de boswachter neemt ons mee op een wandeling terug naar de camping. “40 minuutjes lopen”, stelt hij ons gerust. Ik heb mijn camera al weggestopt, want foto’s maken zonder licht lukt toch niet.

Onderweg vertelt Jacques mij over zijn bijzondere baan. “Geen dag is hetzelfde. Vorige week nog begeleidde ik een groep Chinezen in pak door het park. Zij willen leren over ons watermanagement. De zeespiegel stijgt en daar moeten we ons allemaal klaar voor maken. Wij Nederlanders weten het toch het best!”

Helden in de Biesbosch

Veel interessanter vind ik zijn verhalen over de Tweede Wereldoorlog. “Ik ben wel grijs, maar de oorlog heb ik niet meegemaakt,” grapt hij over zijn leeftijd. Tijdens de oorlog was de Biesbosch veilig haven. De wirwar van kreken en grienden, rietvelden en bossen maakten het natuurgebied onbegaanbaar voor wie het terrein niet kende. Het was de perfecte schuilplaats voor onderduikers die zich verscholen in woonarken en rieten hutten.

In het museum lees ik de volgende dag over de zogenaamde crossings. De Biesbosch lag aan het einde van de oorlog tussen bevrijd en bezet gebied. Heldhaftige mannen roeiden bijna vierhonderd keer heen weer om medicijnen naar het bezette gebied te krijgen en gewonde geallieerden naar het bevrijde gebied te brengen. Ik denk even terug aan het donker en de stilte van de nacht in de Biesbosch. Wat moet dat spannend zijn geweest. De foto’s en filmfragmenten in het museum vertellen de indrukwekkende verhalen van de heldhaftige crossers.

Volgend jaar weer?

Natuurlijk hoopten we vurig op een glimp van de befaamde bever, die – als het even kon – druk in de weer was met zijn burcht van takken. Dat is helaas niet gebeurd. Maar dat maakt onze Brabant Nacht niet minder bijzonder. Dineren op zo’n buitengewone plek met het avondrood en de Biesbosch als decor; varen tussen het riet in het pikkedonker; wandelen in het licht van de volle maan en overnachten in een tentje aan het water. Mijn Brabant Nacht was een geslaagd avontuur. En ook zonder de belofte van een bever ben ik er volgend jaar zeker weer bij!

Ook doen wat ik deed?

Dit was de eerste keer dat Visit Brabant en Provincie Noord-Brabant de Brabant Nacht organiseerden. Op de website lees ik de veelbelovende woorden: “Ben jij er in 2017 (weer) bij?” Dus je moet nog even wachten. Maar als het zover is moet je er snel bij zijn. Want na het succes van deze editie zijn de nachtelijke evenementen vast en zeker binnen no time uitverkocht.

De Biesbosch en het vernieuwde Biesbosch Museumeiland kun je het hele jaar door gewoon bezoeken. Niet in het donker, maar overdag is het natuurpark ook zeker de moeite waard. Van maart tot en met oktober worden er regelmatig afvaarten met een fluisterboot georganiseerd. Het Biesbosch Museumrestaurant is een geweldige plek om een dagje wandelen of fietsen af te sluiten met een heerlijke lunch met waanzinnig uitzicht.