By 

Ik móet naar de tandarts in een ontwikkelingsland. Alweer.


Een stekende pijn raast door mijn hoofd. Ik voel mijn hart kloppen in mijn kaak. Ik kan niet denken, niet praten, niet kauwen. Komt het door de hoogte? Heeft de verandering van luchtdruk een ontsteking veroorzaakt? Er zit niks anders op; ik móet naar de tandarts. In een ontwikkelingsland. Alweer.

Na vijftien dagen lopen door de bergen van Nepal bereiken we het hoogtepunt van onze wandeltocht: Mount Everest Base Camp. De plek waar de klimmers van de hoogste berg ter wereld zich voorbereiden op de gevaarlijke tocht. De afgelopen dagen hebben we er alles aan gedaan om de beruchte hoogteziekte te voorkomen. Want ook de tocht naar een hoogte van 5.545 meter eist ieder jaar weer levens.

Weinig zuurstof

We hebben voldoende rustdagen ingepland en extra klimtochten gemaakt. We sliepen lager dan het hoogste punt dat we die dag bereikt hadden, zodat ons lichaam beter kon wennen. Alsof dat nog niet genoeg is aten we regelmatig knoflooksoep, sliepen veel en dronken liters water. En het heeft geholpen. Geen vuiltje aan de lucht. Zelfs van een lichte hoofdpijn was geen sprake. Het ademen was zwaar. Maar dat is niet zo gek als je bedenkt dat de lucht op deze hoogte ruim de helft minder zuurstof bevat. We bewogen als Neil Armstrong, toen hij als eerste op de maan liep. Alles gaat langzamer.
 
EBC Trekking Nepal

Vervelende tinteling

En nu zijn we op de weg terug naar normale hoogtes en de bewoonde wereld. Met elke meter die ik daal voel ik het leven terug in mijn lichaam stromen. De stijging van de zuurstof voelt als een geschenk. Het is hetzelfde gevoel van bevrijding als wanneer mijn inhalator de benauwdheid van mijn astma langzaam wegneemt. Ik zie dat Patrick het ook merkt. Hij wordt steeds opgewekter en begint weer te zingen tijdens het lopen. Mijn blijdschap neemt toe, maar ook die vervelende tinteling in mijn mond die ik sinds het bereiken van de 5,5 duizend meter voel. Negeren! Denk ik. Dat gaat vanzelf wel weer over.

Slapeloos

Het is vijf dagen stevig doorlopen voor we Taksindu bereiken. Dat is het eerste bergdorp aan een zandweg. Hier nemen we een jeep terug naar Kathmandu. Ik kan de kiespijn inmiddels niet meer negeren. De afgelopen nacht heb ik eindeloos naar het plafond gestaard. Eerst hield de pijn me wakker. Na een aspirientje was het de angst voor het onvermijdelijke dat me uit mijn slaap hield: ik moet naar de tandarts in Nepal.
 
Jeep Nepal

Tweede Kerstdag

Na 11 lange uren schuddend over slechte wegen en smalle bergpassen zijn we eindelijk in Kathmandu. Het is Tweede Kerstdag en de toeristische wijk Thamel is vrolijk versierd. De klanken van live-muziek en opgewekt geroezemoes galmen door de straten. De bestuurder van een fietsriksja vermaakt zich kostelijk met drie gierende dronken vrouwen op zijn achterbank. Ik spring opzij om niet geraakt te worden door zijn kar. Bah! Kerst. Ik wil me zo snel mogelijk afzonderen van deze vrolijkheid en zwelgen in zelfmedelijden door de alles overheersende kiespijn.

De volgende ochtend Google ik ‘dentist tourist Kathmandu’. De eerste resultaten zijn hoopgevend. Een ziekenhuis gericht op expats beschrijft het fenomeen ‘dental tourism’. Amerikaanse toeristen die hun vakantie naar Nepal combineren met een bezoek aan de tandarts delen lovende woorden in de reviews. Ik maak een afspraak.

Net als in Nederland

Ik sta gespannen in de hoek van de kamer. Een lichtgroene ligstoel met een grote lamp erboven. Ernaast een schuiftafel met slangetjes, watjes en boormachines. Zelfs het plafond ziet er net zo uit als bij de tandarts in Nederland. Dokter Sushma gebaart dat ik in de stoel mag gaan liggen. Hij draagt een mondkapje en plastic handschoenen. “Wat is het probleem?” Ik leg uit dat ik na de wandeling op grote hoogte kiespijn heb gekregen. Hij knikt begrijpend. “Het verschil in luchtdruk kan een onderliggend tandprobleem bovenhalen. Laten we beginnen met een foto.”

Net als in Afrika

Patrick wacht braaf in de wachtkamer. Hij heeft het flink te verduren gehad met mijn slechte humeur de afgelopen dagen. “En? Weet je wat het is?” vraagt hij als ik na een kwartier weer voor hem sta. Ik barst in tranen uit. Ik ben boos en voel me verslagen. “Het is weer net als toen in Afrika,” breng ik met horten en stoten uit.

It’s a mess

In 2009 studeerde ik in Zuid-Afrika en reisde vervolgens een paar maanden door de omringende landen. Al na een paar weken werd ik overvallen door een gemene kiespijn. Gelukkig was ik toen nog in het ontwikkelde Zuid-Afrika.

De tandarts daar schrok van de röntgenfoto. De wortelkanaalbehandeling – gewoon laten doen in Nederland – was heel slecht uitgevoerd en vreselijk gaan ontsteken. “It’s a mess!” waren zijn letterlijke woorden. De tandarts adviseerde een kaakoperatie, maar dat wilde ik niet. Het enige wat hij dan nog kon doen was de wortelkanaalbehandeling opnieuw uitvoeren, met het risico dat de problemen zouden terugkeren. En ja hoor; 2 maanden later, in Malawi, begon de ellende weer.
 
Afrika

Tussen je oren

De enige redelijk moderne tandarts die ik in Malawi kon vinden gaf mij 2 keuzes: terug naar Nederland voor een uitgebreide kaakbehandeling of de kies trekken. Met die laatste optie zou alle pijn in één keer verdwijnen. Ik had nog 3 maanden reizen voor de boeg en was niet van plan die op te geven doordat mijn eigen tandarts het verprutst had. Het werd optie 2. De Malawiaanse tandarts gaf mij 4 verdovingen. Toen ik de pijn nog steeds voelde zei hij: “dat kan niet. Dat gevoel zit tussen je oren.”

Zijn assistent klemde mijn hoofd tussen zijn grote, donkere handen, terwijl de tandarts begon te wrikken en te trekken. Helse pijnscheuten schoten door mijn hoofd. De tranen rolden over mijn wangen. Het intense geluid van de kies die breekt vergeet ik nooit meer. Een uur later stond ik weer buiten. Zonder pijn, maar met een nóg grotere angst voor tandartsen.

Slechte behandeling

Ook dit keer zie ik oprechte verbazing in de ogen van de tandarts als hij de röntgenfoto bekijkt. “Dit is een heel slechte wortelkanaalbehandeling.” Sushma legt uit dat de wortels destijds in Nederland niet volledig gevuld zijn. “Daardoor is er ruimte voor zuurstof in de kies en dat zet uit als de luchtdruk verandert. Dat heeft voor de ontsteking gezorgd.” Veel erger nog is dat mijn Nederlandse tandarts één wortel helemaal heeft gemist. Die is gewoon niet behandeld. Er zit niets anders op dan de wortelkanaalbehandeling opnieuw te doen.
 
Rontgenfoto-Tandarts

Een nieuwe dag

De volgende ochtend meld ik mij om 10 uur in de praktijk. Ik heb een playlist gemaakt met mijn favoriete muziek om de komende 2 uur door te komen. De tandarts en zijn assistent zijn vriendelijk en kalm. Ze merken dat ik nerveus ben en stellen me gerust. “Na de verdoving voel je niks meer.” Dan zit het zeker tussen mijn oren? Ik houd me in. Nadat de tandarts de naald uit mijn tandvlees haalt ebt het gevoel in mijn mond weg. Ik sluit mijn ogen en concentreer me op de muziek. “Tomorrow is a new day for everyone…” zingt Xavier Rudd in mijn oor.

Oliebol

Mijn playlist is nog niet eens afgelopen als de assistent mijn stoel omhoog tilt. Hij heeft zich aan zijn belofte gehouden: ik heb geen pijn gevoeld. “Dit is de beste wortelkanaalbehandeling die ik ooit heb gehad!” Grap ik naar de tandarts. Hij lacht en bedankt me.

In de wachtkamer zit Patrick nog altijd geduldig te wachten. Als de deur open gaat staat hij afwachtend op. Is het goed gegaan of foute boel? Ik geef hem een halve lach. Mijn mond is immers voor de helft verdoofd. Het is genoeg voor hem om te weten dat het goed is. Opgelucht dat alles achter de rug is geef ik hem een knuffel. “En nu zou ik wel een oliebol lusten!”

De All Day Every Nieuwsbrief

Wil je dit soort verhalen niet meer missen? Meld je dan aan voor onze All Day Every Nieuwsbrief. Je krijgt 1 keer in de maand een selectie handige, altijd leuke, soms grappige verhalen en tips in je inbox. We spammen je niet, we vermaken je alleen! Meld je aan en krijg een selectie van handige digitale recepten uit Lekker koken met restjes cadeau! Klik hier om je aan te melden. Wil je elke week een mailtje krijgen met de nieuwste verhalen? Klik dan hier voor de All Day Every Update.

Vond je dit een leuk verhaal? Lees verder!

1. Mount Everest Base Camp: wij maken ons klaar voor de hike van ons leven.
2. Wandelen door de Nilgiri hoogvlaktes en op bezoek bij de Toda stam.
3. De Van Gogh Fietsroute door Wallonië.
4. Een voorproefje van de Italiaanse Alpen.
5. Olifanten spotten in een ecolodge in de wildernis van Sri Lanka.

Daisy
Over mij

Ontmoet Daisy, freelance reisjournalist, filmmaker en kookboekenauteur. Sommigen kennen haar als kliekjeskoningin, anderen als reisverslaafde of wereldverbeteraar. Daisy is niet in een hokje te stoppen. Ze reisde een jaar lang als reisreporter voor Expedia door Nederland, hield een TED-talk over voedselverspilling, schreef 2 kookboeken over minder verspillen en won de enige, echte vakprijs voor de reisjournalistiek met een artikel over haar verblijf bij de nomaden in Iran. Met deze website wil Daisy laten zien dat duurzaam leven, reizen en eten niet moeilijk is en juist heel waardevol en verrijkend is.

Dit vind je ook leuk!

Bangladesh hospitality
10 redenen waarom je vooral NIET op wereldreis moet gaan
February 19, 2022
India - All Day Every Daisy
Ik ben in India: de geluiden, kleuren, smaken en het ongemak
February 13, 2022
Family picture Maden Homestay Cambodia
Reizen maakt gelukkig, maar dan moet je wel weten hoe!
January 06, 2022
bucketlist afvinken
Bucketlist afvinken! Dit heb ik gedaan met mijn plannen uit 2016
November 04, 2020
Reis door Zuid-Afrika in de voetsporen van Mandela
November 20, 2019
De 5 meest indrukwekkende musea van onze wereldreis
September 16, 2019
Twee jaar op wereldreis: eindelijk een antwoord op al jullie vragen!
August 14, 2019
Glass reflection Iran Shiraz
Twijfel je over een reis door Iran? Ik overtuig je met mijn mooiste foto’s
August 02, 2019
naar Zuid-Afrika
Het roer om! Waarom we Australië verlaten en naar Zuid-Afrika gaan
July 25, 2019

6 Comments

Sabine
Reply 9 januari 2018

Dat is even slikken zeg! Gelukkig goed afgelopen. Wel bizar dat je Nederlandse tandarts de fouten heeft gemaakt, je zou juist andersom verwachten.

    Daisy
    Reply 23 januari 2018

    Ja toch! Dat dacht ik nou ook. De eerste keer (in Afrika) dacht ik nog; dikke pech. Maar nu is het toch wel duidelijk mijn Nederlandse tandarts beter een ander beroep kan zoeken. Eén ding is zeker: terug ik Nederland ga ik meteen op zoek naar een nieuwe tandarts! Haha!

Tony
Reply 25 januari 2018

Klinkt goed, ben al een paar maal in Nepal geweest. Misschien volgende keer ook maar eens een tandarts bezoeken daar, verwacht nogal wat kosten de komende jaren. Snijdt het mes aan 2 kanten.

    Daisy
    Reply 27 januari 2018

    Dat is niet eens zo'n slecht idee! Ik ben bij het Ciwec Hospital geweest, mocht je dat willen weten. Daar hebben ze ook tandartsen.
    En maak dan gelijk een mooie hike door de Himalaya. Wauw!

Elles Van der Veer
Reply 29 mei 2019

En wat waren de kosten voor deze behandeling? Dekte jullie verzekering ook deze tandarts kosten?

    Daisy
    Reply 1 juni 2019

    Hoi Elles, ik weet niet meer precies wat de exacte kosten waren, maar het kwam neer op zo'n 700 a 800 euro voor de wortelkanaalbehandeling. Onze verzekering dekte de kosten, al moesten we wel het eigen risico zelf betalen. Maar dat is logisch.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. De velden met een * zijn verplicht.