Liftend door Europa: dit zijn de leukste verhalen
We beginnen onze wereldreis op avontuurlijke wijze: met de duim omhoog en een kartonnen bordje met de bestemming erop gaan wij liftend door Europa, helemaal naar Italië. Mijn ouders zetten ons af op een parkeerplaats bij Bunnik.
We verwachten dat we wel een lift gaan krijgen en gaan er vanuit dat het veilig is. Maar je weet natuurlijk nooit door wie je wordt meegenomen. Wat als het 2 uur lang ongemakkelijk stil blijft? Of de bestuurder blijkt een rotzak? We vertrouwen ons instinct en stappen in meer dan 10 auto’s op weg van Nederland naar Italië. Dit zijn de leukste verhalen van onze lift door Europa.
Snelheidsduivel Lucas
We staan nog geen minuut op de parkeerplaats bij Keulen als Lucas op ons af komt lopen. ‘Willen jullie met mij mee?’, vraagt hij. We zijn verbaasd over de snelheid waarmee we worden opgepikt. Liftend door Europa reizen gaat zo wel heel makkelijk! Maar als we eenmaal in zijn gepimpte BMW op de snelweg zitten wordt duidelijk waarom: Lucas is een snelheidsduivel. Lucas komt uit een klein plaatsje in de buurt van Darmstadt. Hij doet een traineeship in Düsseldorf en heeft net z’n eerste volle week erop zitten. ‘Ik kon wel wat gezelschap gebruiken’, zegt hij lachend. Hij vertelt over zijn kleine appartement in Dusseldorf en over de beperkte vergoeding die hij krijgt voor zijn werk. Intussen trapt Lucas flink door op de Duitse autobahn. Lucas is nog maar een week van huis en mist zijn ouders en vrienden nu al. De teller stijgt richting de 200 kilometer per uur. Patrick houdt zich stevig vast. Het is eigenlijk te duur om zo hard te rijden, maar voor ons slooft hij zich graag even uit. Op weg naar zijn ouderlijk huis maakt Lucas graag een ommetje en zet ons pal voor de deur van ons hotel af.
Angel en zijn moeder
We staan al zeker een half uur te wachten op een ongure parkeerplaats langs de snelweg tussen Frankfurt en Stuttgart. De enkele gezinsauto die stopt zit tot het dak vol met kinderen en vakantiespullen. Ik geef de moed bijna op als er een vaal, rode Volkswagenbusje de parkeerplaats op bromt. Een Nederlands kenteken! Patrick vertelt door het open gerolde raampje dat we liftend door Europa reizen en vraagt of we misschien mee mogen rijden. Nog voor de bestuurder kan antwoorden, roept de 5-jarige bijrijder volmondig “ja!”. Angel is op vakantie met zijn moeder en ze hebben ruimte genoeg in hun bus. “Maar ik moet wel eerst even mijn onderbroek goed doen, want die plakt zo.” Angel is blij met zijn nieuwe reisgezelschap. Zodra we de snelweg op draaien krijgen we een snelwegbingo in onze handen gedrukt. “Wie het eerste alles ziet, wint.” Angel begint driftig te strepen. “Een caravan! Een vogel! Een P-bordje!” Dat kunnen wij nooit winnen.
Met gestrekte benen zitten we comfortabel op de bedbank van de Westfalia camper. Langs het raam wappert nat wasgoed. De keukenkastjes hangen scheef. Het oude busje heeft moeite met het extra gewicht. Op iedere heuvel begint de motor te brullen. Ik kijk Patrick aan: “Ik wil later ook zo’n busje.”
Tegenpolen Claudia en Daniel
Claudia is lerares en Daniel werkt in de IT. Zij reist graag, hij niet. Claudia heeft haar felgekleurde harembroek uit Thailand nog aan. Het was haar idee om ons vanaf Stuttgart mee te nemen richting Oostenrijk. Vol interesse luistert Claudia naar onze jaloersmakende plannen. “Ik wou dat ik Daniel zo ver kon krijgen om ook op reis te gaan.” Daniel vindt dat reizen maar te duur. Hij geeft zijn geld liever uit aan een andere hobby. Zijn Toyota MR2 Turbo uit 1994 waar hij al 3 jaar lang aan sleutelt en waar hij gedetailleerd en vol passie over vertelt. Claudia besteedt al haar vakantiedagen aan verre reizen, terwijl Daniel zeldzame auto-onderdelen uit diezelfde verre landen laat invliegen. Claudia hoopt dat er een dag komt dat Daniel met haar mee gaat. Als het aan Daniel ligt maken ze dan een rondreis in zijn blinkende Toyota. “Als ik ‘m ooit weer aan de praat krijg!”
De jager en z’n beste vriend
‘Hallo!’, roepen twee mannen, heftig zwaaiend van een afstandje. Ze hebben gehoord dat wij liftend door Europa reizen en willen ons wel naar Innsbruck brengen. We gooien de tassen achterin de bestelbus die vol ligt met kampeerspullen en vreemde, zwarte tassen. We wisselen een snelle blik uit. Voelt dit goed? We geven de mannen het voordeel van de twijfel.
Hanno en Bastian komen uit een slaapstadje in het zuiden van Duitsland. “Er gebeurt nooit iets, iedereen kent elkaar en ze weten alles van je.” Bastian trekt een halve liter bier open. Bestuurder Hanno zet een fles cola aan zijn mond. Uit de speakers klinkt een weemoedig schlagerlied.
Al vijfentwintig jaar lang trekken de vrienden er één keer per jaar op uit om te gaan wandelen in de bergen van Oostenrijk. Wat een geluk dat wij ze nu treffen. Bastian is fervent jager. “Het zorgt voor een beetje actie in het saaie dorpse leven. Als jullie naar India gaan mag je mijn AK-47 wel lenen.” Zegt hij lachend. We kijken elkaar aan. Heeft hij wapens in de achterbak liggen? Dan vertelt hij over de rest van zijn leven. Hij is architect en geniet enorm van de natuur. Hij heeft in Innsbruck gestudeerd. Als we de stad inrijden voelt het voor hem als thuiskomen. Hij zegt dat we toch zeker een paar dagen in Innsbruck moeten blijven. Maar wij houden vast aan ons plan om liftend door Europa Italië te bereiken. Zonder klagen zet hij ons af aan de rand van de stad. “Hier komen veel Italianen langs”, verzekert hij ons.
Fabian en zijn familia
Als je liftend door Europa reist, dan gaat het om twee dingen: geduld en doorzettingsvermogen. We worden rond zeven uur ’s avonds in Innsbruck afgezet. We zijn heel dicht bij onze eindbestemming Trento. Het is doorgaan of stoppen. Dan begint het ook nog te regenen. Ik zoek alvast naar een hotel in de buurt. Patrick steekt onvermoeid zijn duim op naar elke auto die passeert. Als ook hij de handdoek in de ring gooit rijdt er een witte, Italiaanse gezinsauto de parkeerplaats op. Er wordt uitbundig gezwaaid. Is dat voor ons? De 24-jarige Fabian stapt uit en zegt dat hij vlakbij Trento moet zijn. “Er is nog wel plaats achterin.”
Patrick neemt plaats naast de broer van Fabian en zijn vriendin. Moeders zit achter het stuur. In de achterbak wordt een stoeltje omhoog geklapt, net genoeg voor mijn korte benen. De Italiaanse Fabian spreekt vloeiend Duits. Net als zijn moeder en broer. Ze komen uit het autonome Süd-Tirol in het noorden van Italië. Een Oostenrijkse regio die na de Eerste Wereldoorlog Italiaans werd. De regio is verdeeld. Tot op de dag van vandaag zijn er protesten van inwoners die terug zouden willen naar Oostenrijk. Zijn Oostenrijkse moeder verloor al het contact met haar familie doordat zij trouwde met een Italiaan. Fabian ziet dat anders. Volgens hem is Süd-Tirol het beste van twee werelden. “De rijkdom en stabiliteit van Oostenrijk en de mediterrane levensstijl van Italië.”
De All Day Every Nieuwsbrief
Wil je meer verhalen lezen zoals deze over hoe je liftend door Europa reist? We schrijven vaker dit soort verhalen en delen onze beste tips. Meld je aan voor onze All Day Every Nieuwsbrief en je mist nooit meer een artikel. Je krijgt 1 keer in de maand een selectie handige, altijd leuke, soms grappige verhalen en tips in je inbox. We spammen je niet, we vermaken je alleen 😉 Meld je nu aan en krijg een selectie van handige digitale recepten uit Lekker koken met restjes cadeau! Klik hier om je aan te melden. Wil je elke week een mailtje krijgen met de nieuwste verhalen? Klik dan hier voor de All Day Every Update.
Genoten van dit Liftend door Europa artikel? Lees door!
1. 10 beste tips om veilig en leuk te liften door Europa
2. 6x veel zien en meemaken op vakantie in Europa, maar dan zonder te vliegen
3. Fietsen van Utrecht naar India voor het goede doel. Deze sportman doet het!
4. Fietsen in Wallonië: het historische Namur
5. Je kijkt je ogen uit op de magische berg in Italië
- 15 August 2017
- 3 Comments
- 1
Shirley
15 augustus 2017Wat een fantastische verhalen. Superleuk beschreven en wat een ervaring lijkt me, zelf liften. Ik heb zelf nog nooit lifters meegenomen en durf het ook niet zo goed. Ben ook altijd maar alleen als ik in de auto zit.
Daisy & Patrick
15 augustus 2017Hoi Shirley, wat leuk om te horen! Dank je wel :-)
Wat betreft het zelf meenemen van lifters... Sommige mensen die ons meenamen vertelden later ook dat ze eerst twijfelden omdat ze het eng vonden. Ik heb er toen eens goed over nagedacht. En toen bedacht ik het me dat het eigenlijk niet nodig is om bang te zijn. Want als iemand iets kwaads in de zin heeft is het wel erg veel moeite om met een grote backpack en een kartonnen bordje langs de weg te gaan staan in de hoop dat iemand je eindelijk eens meeneemt. Als iemand echt iets vervelends van plan is, bedenkt degene wel andere manieren om zijn narigheid uit te halen. Zeker als het gaat om een stel of alleen vrouwen, zou ik er niet bang voor zijn. Je maakt eerder nieuwe vrienden! <3
Caro
21 augustus 2017Wat een gave verhalen! Ik heb een paar jaar geleden in Griekenland gelift en daar zaten ook zulke bijzondere "lifts" tussen, ik kan niet wachten om het snel weer eens te doen :)