Van Mons reizen wij door naar Namur, of Namen in het Nederlands. We zijn weliswaar aan het fietsen in Wallonië, maar nemen toch de trein. Het is kiezen tussen 5,5 uur fietsen door een heuvelachtig landschap met onze zware bepakking of een uurtje ontspannen in de trein. De interrailtickets hebben we toch al op zak, dus de keuze is snel gemaakt. Bovendien hebben we dan wat meer tijd om in deze stad rond te kijken.

Het is meteen duidelijk dat we de Waalse stad in rijden als we het enorme oude fort op een rots tussen de rivieren zien liggen. Het is de Citadel van de historische stad Namur. Die gaan we zeker bezoeken.

Namur aan de Maas

Pas dertig jaar geleden werd Namur de hoofdstad van het Frans-sprekende België. Het is de grootste stad van Wallonië en de thuisbasis van het Waalse Parlement. Dwars door de charmante stad stroomt de Maas die in het hart van Namur samenvloeit met de rivier de Samber. Zoals elke Europese stad aan een grote rivier, barst Namur van de geschiedenisverhalen. Een half dagje is zeker niet genoeg. Dat weet ik nu al. Dus hop, spullen droppen bij het hotel en snel de stad in!

Hotel van de leerlooiers

Van het station fietsen we in een paar minuten naar ons hotel. We komen net uit het kleine Mons en moeten weer even wennen aan de drukte op straat. Google Maps wijst de weg. Als we een duister straatje met braakliggende terrein in worden gestuurd vraag ik me af of de navigatie het nog wel doet. We zijn omringd door grote, grauwe gebouwen, betonnen muren en opengebroken straatdelen. Net als ik wil voorstellen om om te keren doemt er een kasteelachtige gevel op tussen het grijs. Onder de robuuste raambogen hangen gekleurde bloemen en door de ruitjes zie ik een grote kroonluchter hangen. Is dit ons hotel? Gaaf!
 

 
Anders dan de naam doet vermoeden is Hotel Les Tanneurs een schoon hotel, zoals de Belgen dat zo mooi verwoorden. Ooit herbergde het gebouw leerlooierijen en bordelen in de toen beruchte buurt. Nu is het een prachtig hotel met een beroemd restaurant. Het klassieke pand steekt af tegen de rommel buiten. Met één stap over de drempel zijn we dat meteen vergeten. We worden vriendelijk ontvangen en kunnen gelijk inchecken, ook al zijn we veel te vroeg. Onze kamer is ruim en licht. We komen binnen in een kleine woonruimte met een bank en een salontafel. In het tweede gedeelte wacht ons een heerlijk zacht bed.

Een Waalse crêpe

De gezellige straten van Namur zijn verkeersvrij. Het valt me meteen op. Ik was zo verbaasd dat het prachtige plein in Tournai doorkruist wordt door een doorgaande weg. Hier is het rustig slenteren zonder uitlaatgassen of ongeduldige bestuurders.

We hebben trek en worden verleid door een bordje dat wijst op ‘de mooie binnentuin’ van restaurant La Mere Gourmandin. Op de vloer liggen art nouveau tegels, op de goud metalen stoeltjes bordeauxrode kussentjes en op de achtergrond speelt een Franse chanson. We nemen plaats aan een klein tafeltje onder een druivenplant. Op de kaart staan alleen maar crêpes. Als ik niet beter wist zou ik denken dat ik in Frankrijk was.
 

 
Ik vond crêpes altijd maar overgewaardeerde pannenkoeken. Maar na mijn crêpe met brie, peer en appelstroop heb ik mijn mening bijgesteld. Jummie!

De Citadel van Namur

Het oude fort dat uitkijkt over de stad is letterlijk het hoogtepunt van ons bezoek aan Namur. Als dappere sporters besluiten we naar de ingang te fietsen. Of is het naïef? In de lichtste versnelling sta ik met mijn volle gewicht op mijn trappers en word lachend ingehaald door wandelaars met afritsbroeken en stokken. Met verzuurde benen en een astmatisch piepje bereiken we de ingang van de Citadel. Wandelen over het terrein zit er niet meer in. We kopen een kaartje voor de trein die ons rondrijdt over het vestingwerk.
 

 
Het uitzicht is fenomenaal. Een welkome troost voor mijn vermoeide benen. Het terrein is indrukwekkend groot en doet me denken aan de Nederlandse vestingwerken die ik eerder bezocht. Het is dan ook geen verrassing als ik in het museum lees dat Nederlanders het fort twee eeuwen geleden hebben herbouwd.

RAVel fietstocht langs de Maas

Mijn benen zijn weer wat tot rust gekomen. Tijd voor een fietstocht door de omgeving. We krijgen de RAVel route geadviseerd. De Waalse variant van ons knooppuntennetwerk. We blijven veilig langs de Maas, daar is het pad tenminste vlak. Het is zo’n 400 kilometer langs de Maas naar Rotterdam. Wij fietsen alleen de eerste 20 kilometer, naar het dorpje Andenne.
 

 
We drinken een biertje op het enige terras van het dorp. De bewoners lijken het bijzonder te vinden; twee toeristen die in strakke fietsbroekjes plaatsnemen op hun terras. Ze bekijken ons nieuwsgierig en er wordt wat gewezen, maar na een paar minuten is de nieuwigheid er af. We fietsen verder omhoog, naar een oud kerkje op een prachtig plein. We staan stil bij een monument waar slachtoffers van de beide wereldoorlogen worden herdacht.

Terugfietsen is te veel voor mij. Gelukkig hebben we een interrailticket.

Grillen bij Les Tanneurs

Het hotel heeft ons uitgenodigd om ook een hapje te blijven eten. Er staat een tafel klaar in het restaurant Les Grill des Tanneurs. Een grilrestaurant. Ai! Probleem. Ik ben vegetariër. In mijn ooghoeken zie ik mijn vriend Patrick verlangend kijken naar de grote barbecue die we op weg naar onze tafel passeren. De vlammen spatten er van af als de kok een grote spies met donkerrood vlees op het rooster legt.
 

 
Op de kaart staan geen vegetarische gerechten. De ober is behulpzaam en stelt voor om een salade te laten maken. Ik krijg er zelfs een gepofte aardappel bij. Patrick kiest één van de steaks, die we onder het genot van een heerlijk wijntje gebakken zien worden.

We gaan vroeg naar bed vanavond. Na het fietsen in Wallonië staat ons een lange reis naar het Duitse Karlsruhe te wachten.

Ik ben door CityZapper uitgenodigd om deze rondreis door België en Duitsland te maken. Wil je weten wat er nog meer te doen is in deze omgeving, dan kun je kijkje nemen op de website van CityZapper. Kijk op de website van België Toerisme voor meer informatie over Namur en andere steden in Wallonië.